مستند “ایران پرجوش و خروش” ساخته کارگردان آلمانی، سوزانه رگینا مویرس در سینماهای آلمان به نمایش گذاشته شد. سازمان عفو بین‌الملل ضمن معرفی این فیلم خواهان آزادی تمامی هنرمندان از زندان‌های ایران شده است.
عفو بین‌الملل به مناسبت اکران مستند “ایران پرجوش و خروش” (Raving Iran) در آلمان اطلاعیه صادر کرده و از این طریق به اعمال فشار بر هنرمندان در جمهوری اسلامی ایران انگشت نهاده است.
عفو بین‌الملل در تمجید از این مستند می‌نویسد: «پرداختن به هنر در ایران می‌تواند به عنوان جرمی بزرگ سریعاْ مورد پیگرد قضایی قرار گیرد. مستند “ایران پرجوش و خروش” نمایش یکی از این نمونه‌هاست.»
مسئول بخش خاورمیانه عفو بین‌الملل در این اطلاعیه از جمله به حبس مهدی و حسین رجبیان در ایران اشاره کرده است. به گفته عفو بین‌الملل این دو بردار یکی در عرصه موسیقی و دیگر در حوزه فیلم‌سازی به علت فعالیت‌های هنری در “محاکمه‌ای ۳ دقیقه” توسط دادگاه انقلاب به چندین سال زندان و جریمه نقدی محکوم شدند.
بیشتر بخوانید: وخامت حال مهدی و حسین رجبیان در اثر اعتصاب غذا
در کنار “توهین به مقدسات اسلامی” اتهام آنان فعالیت هنری زیرزمینی عنوان شده است. عفو بین‌الملل در پایان اطلاعیه خود خواستار آزادی برادران رجبیان و همه هنرمندان محبوس در ایران شده است.
مستند “ایران پرجوش و خروش”
امسال جشنواره لوکارنو در بخش “پانورامای سوئیس” مستند “ایران پرجوش و خروش” ساخته فیلمساز آلمانی، سوزانه رگینا مویرس را به نمایش گذاشت که مورد تحسین برخی منتقدان قرار گرفت.
این مستند نتیجه چندین سفر این فیلمساز آلمانی به ایران بوده که به صورت مخفیانه تهیه شده است. بسیاری از صحنه‌های فیلم با دوربین تلفن همراه گرفته شده که بیانگر محدودیت فیلم‌برداری در ایران بوده است. این مستند در طی دو سال ساخته شده است.
داستان این مستند درباره زندگی و فعالیت دو “دی جی” ایرانی به نام‌های انوش و آرش است که به صورت مخفیانه در پارتی‌های شبانه در ایران برای مهمانان موسیقی اجرا می‌کنند. آنها حتی در بیابان جشن می‌گیرند و با اجرای موسیقی تکنو مهمانان خود را به وجد می‌آورند.
سرانجام این دو آلبومی تهیه می‌کنند و می‌کوشند تا از وزارت ارشاد برای آن مجوز انتشار بگیرند. اما موفق نمی‌شوند و با تولید و توزیع غیرمجاز خود را به خطر می‌اندازند.
سوزانه رگینا مویرس، فیلمساز آلمانی
این مستند که به معضلی اجتماعی در ایران می‌پردازد، به روشنی ابعاد سیاسی و خطرناک مقابله با فرهنگ غالب حکومتی در ایران به نمایش می‌گذارد. فیلم بی‌شک از دریچه نگاه غربی برای برای مخاطبان غیرایرانی ساخته شده است.
آنچه برای مخاطبان غربی باورنکردنی به نظر می‌رسد، مضمون زندگی و فعالیت و روزمره بسیاری از جوانان ایرانی است.
انوش و آرش سرانجام ایران را به مقصد سوئیس ترک می‌کنند و در آنجا تقاضای پناهندگی می‌دهند. به همین دلیل در این مستند چهره‌‌ی آنها به نمایش گذاشته می‌شود، اما چهره بسیاری از مهمانان در پارتی‌های شبانه و کسانی که به این‌دو یاری می‌رسانند در این مستند محو شده است.
بخش‌هایی از این مستند زندگی این دو “دی جی” در سوئیس را نیز به تصویر می‌کشد. در این مستند فارغ از کلیشه‌سازی دو جامعه‌ی مختلف (در ایران و اروپا) با ارزش‌های کاملاً متفاوت عرضه می‌شوند.
بیشتر بخوانید: تهدید گروه‌های موسیقی زیرزمینی توسط پلیس ایران
آنچه که در اروپا کاری عادی و طبیعی جلوه می‌کند، برعکس می‌تواند در ایران دقیقاً مصداق جرم باشد. جوانان ایرانی به کرات در گفت‌وگوها و خلوت‌شان به مقایسه میان این دو جامعه دست می‌زنند.
این مستند نه تنها به طور عملی به خطرات موجود بر سر راه هنرمندان ایرانی می‌پردازد، بلکه خود نمونه‌ای از فعالیت‌هنری زیرزمینی در ایران محسوب می‌شود.
