انتقاد ارد عطارپور به بی‌ثباتی در سیاست‌های فیلم فجر

اُرد عطارپور با تاکید بر این که حذف بخش مستند از جشنواره فیلم فجر و داوری نشدن این آثار در بخش سودای سیمرغ، پروژه‌ای غیرمدبرانه و غیرکارشناسی بود، گفت: خارج کردن مستند از داوری این جشن، کار بیهوده‌ای بود و پیامی به مستندسازان ‌داد که “مستند” حوزه‌ای جدی نیست که وارد عرصه‌ی رقابت با دیگر فیلم‌ها شود!

 این تهیه‌کننده و مستندساز که با ایسنا گفت‌وگو می‌کرد، ادامه داد: معمولاً یکی از دلایل ارزشمندی جشنواره‌ها، ثبات در سیاست‌هایشان است و این ثبات هنرمندانی که همراهشان هستند را قانع و دلگرم می‌کند که با مجموعه‌ای حرفه‌ای طرف هستند که تغییری در رویکردشان نمی‌دهند؛ اما در جشنواره فیلم فجر به خصوص در بخش «سینمای مستند» معمولاً این اتفاق رخ نمی‌دهد و هر کسی طرح جدیدی را انتخاب و اجرا می‌کند. امسال هم شاهد راه یافتن دو مستند به سودای سیمرغ و حذف بخش مستند بودیم که به نظر من کاری اشتباه بود.

عطارپور با بیان این که «اگر جشنواره فیلم فجر جشن سینمای ایران است، خارج کردن مستند از رقابت در این جشن کار بیهوده‌ای بود»، تصریح کرد: هیچ جای دنیا این چنین با تحقیر با سینمای مستند رفتار نمی‌کنند. این تصمیم‌گیری‌ها پیرو رفتاری است که می‌خواهند سینمای مستند محدودتر شود. جشنواره فیلم فجر امسال نه تنها شور و هیجانی به سینمای مستند اضافه نکرد و فعالان این حوزه را تشویق نکرد، بلکه آن‌ها را تحقیر کرد؛ چرا که آثار مستند را شایسته داوری ندانست. گویا داوران محترم شان سینمای داستانی را چنان بالا دانستند که سینمای مستند را قضاوت نکردند!

به گفته این مستندساز، سینمای مستند علاوه بر این که باید برای ادامه حیات خود بجنگد، می‌بایست برای ایجاد فرهنگ گسترده‌تری هم تلاش کند؛ این فرهنگ که سینما می‌تواند داستانی یا مستند باشد. در حالی که این هیات داوری برگزیده‌ی مدیران جشنواره است که باید در تشویق و ترغیب این فرهنگ بکوشد تا ما هم مانند جشنواره «کن» یا «ونیز» و «برلین» بتوانیم به یک فیلم مستند مانند «آتش در دریا» یا «رژه پنگوئن‌ها» جایزه اصلی را اهدا کنیم؛ نه این که به یک باره بخش مستند حذف شود و بگویند به این فیلم‌ها لوح تقدیر بدهید!

کارگردان مستند «خلیج‌فارس» تاکید کرد: وقتی فیلمی می‌تواند جایزه اول جشنواره فیلم فجر را دریافت می‌کند که ده‌ها میلیارد برای ساخت آن هزینه شده است؛ در حالی که برای یک فیلم مستند 30 تا 40 میلیون هزینه می‌شود و در نهایت هم برای تولید فیلم‌های پُرهزینه‌ی مستند 200 میلیون سرمایه‌گذاری می‌شود که با این ارقام به خوبی می‌توان به تفاوت‌ها پی برد. در این شرایط ساخت فیلم مستند به نوعی جان‌فشانی است.

اُرد عطارپور در پایان خاطرنشان کرد: جای سینمای مستند در تلویزیون به جز یک شبکه خالی است و این دیده‌بان واقعیت که به آسیب‌شناسی مسائل می‌پردازد، با این رفتارها به تدریج حذف خواهد شد. رفتارهای این چنینی از سوی مسوولان جشنواره فجر درخور فیلم‌های مستندی که توجه ما را به آسیب‌هایی جدی چون بحران آب ایران، خشک شدن دریاچه ارومیه و… جلب می‌کنند و سازندگان آن‌ها که بی‌سر و صدا و بی‌ادعا فعالیت دارند، نیست.