انجمن ایرانی – آلمانی “دیوان” روز یکشنبه در شهر کلن برنامه متنوع و جذابی در گرامیداشت دو هنرمند برجسته و پراثر هوشنگ ابتهاج (سایه) و رحمت‌الله بدیعی برگزار کرد.
خانم بدیعی از پدرش که استاد او هم بوده سپاسگزاری کرد و گفت:
«ما آقای رحمت‌الله بدیعی را تنها به عنوان نوازنده می‌شناسیم ولی ایشان چندین آهنگ ساخته که امروز چندتا از آنها را برای شما اجرا می‌کنیم».
پریسا بدیعی که به همراه پدر هنرمندش گروه را با ویولن همراهی می‌کرد، شعرهایی از طاهره قرةالعین را با صدای شفاف و دقیق و صیقل‌خورده‌اش خواند. نخستین ترانه‌ای که او ساخته طاهره اعلام کرد البته در دیوان فیض کاشانی هم هست:
“ای خفته رسید یار برخیز
از خود بفشان غبار برخیز
ای آنکه خزان فسرده کردت
اینک آمد بهار برخیز”.
در این برنامه متنوع و بلند دو سرود توسط گروه همآوایان انجمن “دیوان” اجرا شد که آهنگ‌های آنها از آقای بدیعی بودند. پریسا بدیعی که این گروه را تمرین داده بود اعلام کرد:
«البته این گروه حرفه‌ای نیست و ما فقط شما را با این سرودها که یکی ساخته لعبت والا ویژه دانشنامه ایرانیکا است، آشنا می‌کنیم».
به راستی هم این اثر برای یک گروه تفننی چالش بزرگی بود چون دامنه گردش به پرده‌های بم و زیر اینقدر گسترده بود که خوانندگان زن که به همراه مردان تک‌آوایی می‌خواندند، باید با صدای بم تنور اجرا می‌کردند.
در پایان برنامه، ترانه “تو تنها من تنها” که شعر و آهنگ آن از سایه است و پیشتر عبدالوهاب شهیدی آن را اجرا کرده، با تنظیم رحمت‌ال بدیعی و و آوای پریسا بدیعی ویژه این برنامه اجرا شد.
بزرگداشت “دو فرشته نگهبان شعر و موسیقی” بیش از سه ساعت طول کشید. شاید می‌شد با کاهش سپاسگزاری‌های پیوسته از یکایک فعالان انجمن و کف‌زدن‌های مداوم حاضران و اجبار برگزارکنندگان در اعلام اینکه “لطفا تلفن‌های همراه را خاموش کنید” و تمرکز بیشتر بر دو هنرمند برجسته، برنامه را اندکی کوتاه‌تر کرد.
انجمن دیوان هشت سال است که با تلاش پیگیر تا کنون بیش از ۱۰۰ برنامه در راستای پیوند فرهنگ‌های ایران و آلمان برگزار کرده است. عضوهای این انجمن همه افتخاری کار می‌کنند و برخی از آنها از نسل سوم ایرانیان مقیم آلمان هستند.
این شب بزرگداشت مورد استقبال بسیاری از ایرانیان قرار گرفت به طوری که شمار زیادی از آنها نتوانستند به درون سالن راه یابند و این موضوع باعث ناخرسندی آنان شد.
