یک روزنامه‌نگار درباره میزان بودجه اختصاص یافته به هنر، ضمن طرح این پرسش که چرا پولی که در ورزش ایران مثلا فوتبال، هزینه می‌شود در هنر هزینه نمی‌شود؟ راهکارهایی را برای بهبود وضعیت هنرهای تجسمی کشور ارائه کرده است.حسین هاشم‌پور ـ روزنامه‌نگار ـ در ویدئویی که به تازگی منتشر کرده است، با انتقاد از بودجه هنر گفته است: می‌خواهم خیلی صریح بپرسم چرا پولی که در ورزش ایران مثلا فوتبال، هزینه می‌شود در هنر هزینه نمی‌شود؟ مدتی پیش، یک سایت مرجع، قیمت بازیکنان فوتبال ایران در سال جاری را منتشر کرد. کسی به دستمزد فوتبالی‌ها چشم طمع ندارد، نوش جانشان. پرسشی که به ذهن خطور می‌کند این است که آیا درست است کل بودجه تئاتر کشور به اندازه پنج یا شش بازیکن فوتبال باشد؟ یا کل بودجه ۳۵ میلیاردی هنرهای تجسمی وزارت ارشاد، که به طبع هزاران هنرمند در سراسر ایران از آن سهم دارند، اصلا کفاف یک تیم فوتبال در لیگ برتر را ندهد؟ جامعه هنری حق دارد بپرسد این همه تبعیض چرا؟ پس چرا انتظار دارید ما با هالیوود رقابت کنیم؟
این روزنامه‌نگار خاطرنشان می‌کند: سال‌ها است جامعه هنری یک پرسش تکراری را مطرح می‌کند؛ چرا بخش خصوصی که در ورزش سرمایه‌گذاری و هزینه می‌کند می‌تواند از بخشودگی مالیاتی سود ببرد، اما همان بخش خصوصی در هنر هزینه کند چنین مشوقی ندارد؟
هاشم‌پور پیشنهاد می‌دهد: دولت در بودجه سال ۱۳۹۹ پیش‌بینی کند بخش‌های خصوصی که در هنر ایران سرمایه‌گذاری یا هزینه کنند، به میزان پولی که در این راه خرج می‌کنند، به همان اندازه با بخشودگی مالیاتی مواجه شوند. مجلس‌نشینان و دولتمردان با اجرای این پیشنهاد هم می‌توانند به هنر ایران ادای دین کنند و هم جامعه هنری رنجیده خاطر از این فاصله‌های معنادار را، حتی به اندازه اندک، امیدوار کنند.
او در تشریح چرایی ارائه چنین پیشنهادی می‌گوید: واقعا بودجه دولت، حتی کفاف حفظ وضع موجود فرهنگ و هنر را نمی‌دهد و چاره‌ای غیر از حضور پررنگ بخش خصوصی نمانده است. وضعیت خاص اقتصادی کشور قبل از هر چیز فرهنگ و هنر را به تنگنا برده و بی‌پولی و بیکاری در این عرصه هر روز دامنه‌اش وسیع تر می‌شود. این وانفسای اقتصادی، هم‌زمان شده با اتفاقات کم سابقه دیگری مانند بسیار گران شدن تولید یک فیلم، تئاتر، قطعه موسیقی و خلق یک تابلوی نقاشی.
این روزنامه‌نگار ادامه می‌دهد: مواد اولیه خلق آثار هنری کمیاب و حتی نایاب شده و نقاشان جوانی که از این راه زندگی‌شان را می‌گذرانند، می‌گویند هزینه بوم و رنگ آنقدر گزاف شده که ماه‌هاست نتوانسته‌اند حتی یک نقاشی بکشند. فعلا بی‌خیال این شغل شده‌اند و می‌گویند اگر هم ریسک کنند و نقاشی بکشند این روزها بازار خرید و فروش آثار هنری رمقی ندارد و در عین حال همه از سرسام‌آور شدن قیمت کاغذ و روزگار سیاه خانواده کتاب هم اطلاع دارند.
