خبرگزاری فارس _ گروه موسیقی _ علیرضا سپهوند: متاسفانه در فرهنگ موسیقایی ایران زمین جایگاه و تقدم و تاخر و تکریم هنرمندان کاملا جابجا شده است. آنچه که تاریخ راستین هنر روایت می کند بر اصالت و مرجع بودن موسیقی های مقامی تاکید دارد و این حقیقت که موسیقی اصیل ایرانی برگرفته از تمامیت موسیقایی اقوام ایرانیست لااقل بر کسی از اهل هنر پوشیده نیست، اما وقتی پای درد دل هنرمندان جور دوران دیده می‌نشینید آنگاه به مظلومیت موسیقی اصیل ایران زمین پی می‌برید. «محمد جان بزرگیان اصل» حداقل شش دهه از عمرش را به شاهنامه خوانی پرداخته اما این هنر ارزنده نه‌جایگاه مادی و نه جایگاه اجتماعی آنچنانی برای او به ارمغان آورده است.
او از خود برای ما اینچنین می‌گوید که: وقتی بچه بوده، التماس دایی مرحومش شیخ علی مراد تنهایی را می‌کرد تا برایش شعری را با آواز بخواند تا او هم بتواند شاهنامه خوانی را یاد بگیرد و آنقدر به شیوه خواندن دایی‌اش دقت می‌کرد تا بتواند راه او را ادامه بدهد. حالا بعد از ۷۴ سال سن دیگران استاد صدایش می‌کنند اما نه بیمه‌ای دارد و نه حقوقی دریافت می‌کند.
چون بهترین خواننده و شاهنامه خوان استان کهگیلویه و بویراحمد بوده به دوازدهمین جشنواره موسیقی نواحی دعوت شده و در مراسم اختتامیه نیز از او به عنوان هنرمند پیشکسوت تجلیل شد.
محمد جان بزرگیان اصل که مسن‌ترین هنرمند این دوره از جشنواره موسیقی نواحی کرمان بود، می‌گوید: «هنوز هم من را به جشن‌های عروسی منطقه خودمان دعوت می‌کنند، آواز می‌خوانم اما تا کنون کسی پیدا نشده سبکی که من می‌خوانم را بداند یا آن را یاد بگیرد. بعد از من کسی نیست که این سبک را ادامه دهد.»
این هنرمند از مسئولان می‌خواهد: « دست هنرمندان را بگیرند. بسیاری از هنرمندانی که در این جشنواره حاضر شدند، وضع زندگی چندان خوبی ندارند. ای کاش حداقل ما را بیمه کنند. یک بار هم از تهران آمدند و به ما قول بیمه دادند و مدارک‌مان را هم دریافت کردند اما تا حالا هیچ خبری نشده است.»
دوازدهمین جشنواره موسیقی نواحی که از ۱۶آبان ماه در کرمان شروع به کار کرده بود، در ۱۹ آبان به پایان رسید.
