مصطفی علیپور می‌گوید: شبکه‌های مجازی که وظیفه انتقال اخبار را برعهده دارند، حالا در دسترس نیستند. متاسفم، بهمن صالحی در روزگاری فوت شد که احتمالا بسیاری از منتقدان، نویسندگان و معلمان ادبیات از مرگ او باخبر نشدند.
این شاعر در پی درگذشت بهمن صالحی، از آخرین شاگردان نیما یوشیج، در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: بهمن صالحی از حلقه‌های زنجیره بزرگان شعر امروز است و می‌شود گفت که از هر منظر نوعی وجه نئوکلاسیک را در شعر او می‌شود پیدا کرد که هم به نوعی وام‌دار سنت‌های نیمایی است و هم دربرگیرنده ادبیات کلاسیک.
او با بیان این‌که بهمن صالحی از شاعران استخوان‌دار و محکم شعر امروز در استان گیلان بود گفت: صالحی در عین حال به عنوان یک از شاعران مطرح در ادبیات ماست. در سال‌های اخیر کمی به دلیل کهولت سن، حضورش در صحنه‌های ادبی با دشواری همراه بود، اما در عین حال آن‌چه از او باقی مانده، قابل مطالعه است و می‌توان گفت امروز اگر کسی بخواهد درباره شعر معاصر حرف بزند، باید بهمن صالحی را در صدر شاعران قرار بدهد، که از میان شاعران گیلانی تعدادی این‌طور بوده‌اند.
علیپور که معتقد است بهمن صالحی مثل ستونی از شعر امروز است بیان کرد: ممکن است او در میان چند شاعر مطرح شعر امروز قرار نگیرد، البته این را آیندگان ثابت خواهند کرد، اما او را می‌توان در دسته دوم از شاگردان نیما قرار داد. صالحی اگر در ردیف اول پیروان نیما قرار نگیرد، اما پس از شاگردان بی‌واسطه که با نیما ارتباط داشتند، قرار می‌گیرد.
این شاعر همچنین با اشاره به تاثیر وضعیت اینترنت بر اطلاع نیافتن اغلب اهل ادبیات از درگذشت بهمن صالحی گفت: منتقدان، شاعران و استادان ادبیات باید بنشینند و درباره او و شعرهایش حرف بزنند و آن‌ها را معرفی کنند، اما متاسفانه امروز این فرصت نیست. امیدوارم تا چند روز دیگر رسانه‌ها بتوانند به این شاعر بیشتر بپردازند و مطالب را در اختیار همگان قرار دهند.
حسن نوغانچی صالح معروف به بهمن صالحی، شاعر در سال ۱۳۱۶ در شهر رشت متولد شد. تخلص او در شعر «صالح» است. او که شعر را با قالب‌های کلاسیک آغاز کرده بود از نخستین کسانی بود که غزل را به شکلی متفاوت خلق کرد، صالحی پس از آشنایی با نیما یوشیح و شناختن مکتب فکری او به سرودن شعر نو روی آورد و در سال ۱۳۴۵ نخستین مجموعه شعرش را به نام «افق سیاه‌تر» که در سبک نیمایی بود و یادگار این دوره از کار اوست منتشر کرد. از دیگر آثار او می‌توان به «مردی از گیلان»، «باد سرد شمال»، «سلام بر مرگ»، «کسوف طولانی»، «نخل سرخ»، «زخم‌های زیبای عشق»، «در حوالی عطش» و… اشاره کرد. این شاعر پس از طی یک دوره بیماری، سه‌شنبه (پنجم آذرماه ۹۸) در سن ۸۲ سالگی درگذشت.
