(بدون عنوان)

به گزارش ایسنا، اولین نشست خبری سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر پس از اکران نخستین فیلم در اولین روز جشنواره در پردیس ملت، به فیلم “سه کام، حبس” اختصاص داشت.

در ادامه سامان سالور – کارگردان این اثر –  درباره ساخت فیلمش که موضوعی اجتماعی دارد، توضیح داد: سه سال درحال تلاش بودیم تا این اثر ساخته شود. سعی شد جنبه دیگری از اعتیاد را نشان بدهیم، موضوع اعتیاد با توجه به فراگیری‌اش بسیار مهم است و در ساختار و بافت خانواده‌ها ورود پیدا کرده و امیدوارم این فیلم‌ها باعث شود حتی یک نفر با دیدن اش تصمیم بگیرد زندگی خانوادگی خود را حفظ کند.

او ادامه داد: ما در این فیلم با کسی طرف هستیم که تلاش می کند، زندگی بهتری داشته باشد و ره صد ساله را یک شبه بپیماید. این موضوع بسیار همه‌گیر شده است. در شرایط امروز سینما ایستادم تا فیلم شریف و مستقلی‌ بسازم و می‌خواستیم فیلم تاثیرگذاری باشد تا در ذهن بیننده باقی بماند.

او درباره نقش آفرینی و حضور محسن تنابنده و شباهتش به نقش دیگرش مطرح کرد: بازی آقای تنابنده تکرار فیلمی مانند “لامپ صد” نبود. یکی از ویژگی‌های حضور او در این اثر همراهی و رفاقتی بود که با خود آورد. به ما ایده داد و اثری ساخته شد که از فیلمنامه اولیه بهتر است. محسن تنابنده نیز برای رسیدن به شکل جسمانی و بازی‌اش پیش افرادی رفت که این مشکل را داشتند و از نزدیک شرایط را دیدند تا در نهایت به این شکل رسیدیم.

کارگردان “سه کام حبس” درباره حضور کم رنگ‌ پلیس در فیلم، ادامه داد: قصه ما درباره پلیس نیست و خودمان تصمیم گرفتیم حتی دوربین از خانه بیرون نرود و به طور کلی پلیس نقش پررنگی نداشت. قصه آدم‌های اصلی برایمان اهمیت بیشتری داشت.

مسعود سلامی – مدیر فیلمبرداری این اثر – هم  درباره نوع رنگ و فیلمبرداری این فیلم گفت: می‌خواستیم رنگ این فیلم خاص باشد و یک “لوک‌” رنگی همیشه روی دوربین وجود داشت. رنگ‌ جامعه به سمت سایه سفید رفته است و رنگ داستان “سه کام‌ حبس” هم به همین دلیل این‌گونه انتخاب شد.

سپس سامان سالور در پاسخ به سوال دیگر درباره فضای اغراق شده بیمارستان، اضافه کرد: ما هیچ اغراقی برای نشان دادن فضای بیمارستان نداشتیم ضمن این‌که ما می‌خواستیم به دلیل تکرارها، فضای جدیدی از بیمارستان نشان دهیم. نکته دیگر این است که در پایان فیلم با پس دادن آن حلقه‌ها شروع یک زندگی جدید است. سینما نباید در تلخ‌ترین لحظات تمام راه ها را ببند و من به عنوان کارگران دوست دارم یک روزنه امید باقی بگذارم.

او افزود: در زمان بازی سمیرا حسن‌پور که به خواسته خودش موهایش را تراشیده بود، مدیوم‌ سینما را فراموش کرده بودیم و پشت دوربین گریه می‌کردیم.

کارگردان این اثر  در ادامه بیان کرد: برای این فیلم ریالی‌ پول از جایی وام‌ گرفته نشده و تامین نشده است و تهیه کننده مستقل داشته است.

ساسان سالور – تهیه کننده اثر – هم در سخنانی بیان کرد: آقای امین‌پور بحث مالی و برگشت پول برای‌شان مهم نبود و می‌خواستند چند فیلم اجتماعی تولید کنند و بحث سود آوری مطرح نشد. اما فیلم‌های بخش خصوصی‌ای هم داشتیم که در اکران اتفاقات خوبی برایشان رقم خورد. اگر فضا و امکانات مناسب اکران در اختیارشان قرار بگیرد می‌توانند موفقیت داشته باشند.

محسن تنابنده بازیگر این اثر در سخنانی درباره نقش آفرینی‌اش در این اثر گفت: من به همان اندازه‌ای کنار کار بودم که خانم ایزدیار بود. فیلمنامه کاملی وجود داشت و همه با هم تصمیم میگرفتیم. تمرینات پیش از فیلمبرداری باعث شد به خانم ایزدیار نزدیک شوم و الان که فیلم را دیدم متوجه شدم کار خوبی شده است.

پریناز ایزدیار دیگر بازیگر “سه کام حبس” هم گفت: آقای تنابنده یکی از بهترین‌ بازیگرانی هستند که با او کار کردم و از او بسیار آموختم. امیدوارم باز هم این اتفاق تکرار شود.

او در پاسخ به سوالی درباره شباهت بازی اش به فیلم “ابد و یک روز” گفت: یک بخش هایی از بازی برای خودم و شخصیت ام است و حذف کردن آن از منِ پریناز سخت خواهد بود. با این حال سعی کردم اجرا و بازی متفاوتی از “ابد و یک روز” داشته باشم.

محمود گبرلو اجرای نخستین نشست را بر عهده داشت و با توجه به آن‌که قرار بود در این دوره جشنواره در هر نشست یک منتقد هم حضور داشته باشد اما در اولین نشست این اتفاق نیفتاد.

سحر شهامت طراح صحنه، غزاله معتمد طراح لباس، مهدی ابراهیم زاده صدابردار، مسعود سلامی‌ مدیر فیلمبرداری، ساسان سالور تهیه کننده، سامان سالور کارگردان، محسن تنابنده بازیگر، پریناز ایزدیار بازیگر، سمیرا حسن پور بازیگر، نسرین ستوده بازیگر در این نشست حضور داشتند.

از نکات قابل تامل در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر در روز اول حذف بخش فوتوکال‌ (عکاسی) است.