یک ماه از اعلام رسمی جهانی شدن صنایع دستی شیراز گذشته بود و فعالان این عرصه خود را برای میزبانی از گردشگران نوروزی آماده می‌کردند که به یکباره گسترش ویروسی نامرئی این شیرینی را به کام همگان تلخ کرد و حتی خطر منسوخ شدن بسیاری از رشته‌های صنایع دستی را بوجود آورد.
شعف ناشی از کسب عنوان شهر جهانی مدت زمان زیادی به طول نینجامید که با آمدن ویروس کرونا و شیوع آن در ایران و استان فارس و شیراز اغلب کسب و کارها تعطیل و پیشه فعالان عرصه تولید و فروش صنایع دستی با مخاطره جدی روبه رو شد.
جهانی شدن شیراز نوید بخش رونق صنایع دستی و شکوفایی این عرصه و حتی احیای رشته های منسوخ شده و سنتی دیار فارس بود اما شیوع کرونا نه تنها اجازه نداد که این اهداف رفته رفته محقق شود بلکه دستاوردهای قبلی این حوزه را نیز با خطر جدی موجودیت و امکان تداوم فعالیت روبه رو کرده است.
دست‌های قناعت استاداکاران صنایع دستی
استادکاران صنایع دستی هنرمندانی هستند که همواره شغل آنها در رسته فرهنگی جای داشته و بدان شهره شده اند و کمتر در وادی اقتصادی سیر می‌کنند و به دلیل عشق به کار با درآمدهای اندک هم قناعت می‌کنند و این منش در بین اهالی این حوزه تاکنون سینه به سینه منتقل شده است.
اکنون نیز استادکاران صنایع دستی هنرمندانی چیره دست با قدرت مالی اندک محسوب می‌شوند که تاب چندانی دربرابر فشارهای اقتصادی ندارند.
عشق و پیگیری و ترغیب استادکاران توسط فرهنگوران و دوستداران صنایع دستی فارس تنها دلایلی است که در طول سالیان اخیر علیرغم درآمد کم،همچنان این گروه اندک را تاکنون در کارگاه‌های تولیدی صنایع دستی نگه داشته تا هر از چند گاهی دست به کار شوند و اثر هنری زیبا و خارق‌العاده‌ای خلق و روانه بازار کنند.
از این رو آنها به دلیل توان مالی کم،بیش از سایر مشاغل و بازاریان در معرض خطر و تاثیر مخرب کرونا بر کسب و کارها قرار دارند و اکنون بیم آن می‌رود که تلاش سالیان گذشته برای احیای رشته‌های منسوخ شده صنایع دستی و حفظ شاخه‌های در معرض انقراض نیز بر باد رود و به دلیل مشکلات مالی ایجاد شده، بسیاری از استادکاران خبره این شغل را برای همیشه کنار بگذارند.
