پیروز ارجمند آهنگساز و مدرس دانشگاه که طی دوره‌های مختلف فعالیت خود علاوه بر فعالیت در عرصه‌های مختلف آهنگسازی و نوازندگی مدیریت مرکز موسیقی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی و دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را به عهده داشته است. در گفتگو با خبرنگار مهر درباره فرآیند فعلی تخصیص بودجه به فعالیت‌های فرهنگی و هنری در کشور گفت: قبل از هر نکته‌ای درباره موضوع مهم «بودجه فرهنگ و هنر» که معتقدم نیازمند تامل و تفکر بیشتری روی جزییات آن هستیم، لازم است به یک نکته خیلی خیلی مهم‌تر اشاره کنم و آن «فرآیند سنتی بودجه‌بندی» در این بخش است که وقتی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا نهادهای دیگر به مجلس شورای اسلامی ارائه می‌شود، در شرایطی کاملاً از قبل تعیین شده و سنتی به سرفصل‌هایی مشخص محدود است و در بسیاری از موارد پیش آمده این شیوه موجب جذب یا حتی دفع اعتباراتی شود که از واقعیت جریان فرهنگ در کشور بسیار دور است.
وی افزود: این شیوه‌ای که به آن اشاره کردم در بودجه فصل پنچ، نمود عینی‌تری هم دارد و لازم است هرچه زودتر نسبت به رفع معایب و مشکلات آن به فکر راه چاره‌ای باشیم تا بتوانیم از فضای سنتی به سمت بودجه‌بندی مدرن و بر اساس ساختار اقتصادی کشور گام برداریم.
ارجمند تأکید کرد: متاسفانه آنچه فارغ از بودجه‌های ارزیابی و نظارت در بدنه دولت‌ها پیرامون موضوع فرهنگ و هنر مورد نظر است، بحث بودجه فصل ۵ یا به اصطلاح مدیریتی بودجه‌های حمایتی است که در تعریف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بخش اعظمی از آن به صندوق اعتباری هنر و بخش ناچیزی هم به موسسات و مجموعه‌هایی می‌رسد که به قدری این سهم ناچیز و کم است که نمی‌توان حتی درباره آن اظهارنظر کرد.
