مجموعه‌ای از دستنوشته‌های هوشنگ گلشیری به دانشگاه استنفورد در ایالت کالیفرنیای آمریکا اهدا شد. این مجموعه شامل بیشتر کارهای چاپ شده آقای گلشیری و تعداد زیادی کار منتشر نشده است.
فرستنده : آقای علی تورج
هوشنگ گلشیری نویسنده‌ایست که از جمله کارهایش می‌توان به “شازده احتجاب” اشاره کرد که بر اساس آن “بهمن فرمان آرا” فیلم ساخته و “علی رفیعی” نمایشش را روی صحنه برده است.
صد و سی پرونده از دستنوشته‌های آقای گلشیری را خانواده‌اش به دانشگاه استنفورد اهدا کردند تا آنجا در دسترس محققان باشد. همچنین دیسک های کامپیوتری از آقای گلشیری به جا مانده که هزاران صفحه می شود. مشتمل بر کارهای تمام شده و ناتمام.
عباس میلانی، رئیس بخش ایران شناسی دانشگاه استنفورد
از جمله در میان این دستنوشته‌ها همه نسخه‌های رمان “آینه‌های دردار” است. تحقیق آقای گلشیری درباره صادق هدایت هم در دیسک‌ها بوده که چندصد صفحه می‌شود.
“سلامان و ابسال” نمایشنامه‌ای از هوشنگ گلشیری است که پیش از انقلاب در انستیتوی ایران و آمریکا به روی صحنه رفته است. متن این نمایشنامه و متن جلد دوم “بره گمشده راعی” هم در میان دستنوشته‌های اهدایی است؛ کتابی که منتشر نشده است.
هوشنگ گلشیری در سال ۱۳۱۶ در اصفهان به دنیا آمد و در سال ۱۳۷۹ در تهران درگذشت.
‘بازنویسی’
عباس میلانی، رئیس بخش ایران شناسی دانشگاه استنفورد، می‌گوید که این دستنوشته‌ها طبقه‌بندی می‌شوند و قرار است در آینده دیجیتال شده تا محققان از هر جایی بتوانند به آنها دسترسی داشته باشند.
شهریار مندنی‌پور، نویسنده که سال‌ها پیش در جلسات نقد داستان هوشنگ گلشیری شرکت می‌کرده می‌گوید: “از استحکام نثرش می‌توانم بگویم چندین بار متنش را ویرایش می‌کرده است.” ارزش این نسخه‌های اولیه آثار او هم در همین است که محققان تغییرات را بررسی کنند.
آقای مندنی‌پور می‌گوید که هوشنگ گلشیری “به شدت” در بازنویسی متن “وسواس داشت” و اگر یک چیز از آقای گلشیری یاد گرفته باشد می‌گوید آن چیز: “همین بازنویسی های مکرر بود که می‌ارزد. واقعا متن را گاهی زیر و رو می‌کند.”
شهریار مندنی‌پور، یکی از سخنرانان جلسه رونمایی از دستنوشته‌های هوشنگ گلشیری بود.
بهرام بیضایی، رضا فرخفال و عباس میلانی از نویسندگان ایرانی هم در این جلسه سخنرانی کردند و از خانواده‌اش، فرزانه طاهری، همسر و غزل و باربد گلشیری، فرزندان هوشنگ گلشیری صحبت کردند.
‘خوش خط هم بود’
آقای میلانی گفت که خودش و دیگرانی هم بوده اند که نسخه های دست نویسی از کارهای آقای گلشیری داشته اند و به این مجموعه اهدا کرده‌اند. او امیدوار است کسان دیگری هم پا پیش بگذارند و به غنای مجموعه کمک کنند.
بهرام بیضایی از دیگر سخنرانان جلسه بود
عباس میلانی که خود نسخه‌ای از داستان “شاه سیاهپوشان” اثر هوشنگ گلشیری را به این مجموعه اهدا کرده، از آقای گلشیری به عنوان “برجسته ترین نویسنده مدرنیست سال‌های بعد از انقلاب” یاد می‌کند و از کتاب معروفش “شازده احتجاب” به عنوان “یکی از دو سه شاهکار بزرگ قرن بیستم ادبیات فارسی”.
او می‌گوید: “هر کسی که به ادبیات معاصر علاقه داشته باشد می‌داند هوشنگ گلشیری جایگاه رفیعی در قصه نویسی و هم در نقد قصه دارد و هم نقش رهبری برای کانون نویسندگان ایران داشته است.”
آقای میلانی می‌گوید که خواندن این دستنوشته‌ها حتما برای دوستداران ادبیات لذت بخش است: “دست خط بسیار زیبایی دارد گلشیری و خیلی با دقت می‌نوشته است و تقریبا هر کسی که فارسی بتواند بخواند آن دست خط‌ها را هم می‌تواند با لذت بخواند.”
