سیدمحمدصادق ابراهیمیان با اشاره به نگهداری ۱۸ نسخه خطی از کلیات، منتخبات و دیوان اشعار عطار نیشابوری در کتابخانه ملی گفت: یکی از قدیمی‌ترین نسخ خطی آثار عطار که نزدیک به دوره زندگی این شخصیت بلندنام ادبیات فارسی است، در کتابخانه ملی نگهداری می‌شود.
به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، این فهرست‌نویس نسخ خطی کتابخانه ملی ایران در روز بزرگداشت عطار نیشابوری (۲۵ فروردین) درباره نسخ نفیس به‌جامانده از عطار نیشابوری در گنجینه کتابخانه ملی گفت: در گنجینه اداره کل کتاب‌های خطی و نادر سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، ۱۸ نسخه خطی از آثار عطار از جمله کلیات، منتخبات و دیوان اشعار او نگهداری می‌شود که ارزش پژوهشی قابل توجهی برای محققین دارد.
فهرست‌نویس نسخه‌های خطی کتابخانه ملی تصریح کرد: البته در کنار این آثار مستقل، به سلیقه کاتبان و به فراخور احوال و اقتضا در قالب مجموعه‌هایی چون جُنگ، سفینه و تذکره به آثاری از این شاعر نامی برمی‌خوریم که در بیش از ۱۷۰ نسخه آمده و در کتابخانه ملی نگهداری می‌شود.
ابراهیمیان در تشریح برخی از مهم‌ترین نسخ خطی آثار عطار در کتابخانه ملی بیان کرد: یک نسخه خطی از «منطق‌الطیر»، کتابت به سال ۸۶۷ هجری قمری در کتابخانه ملی نگهداری می‌شود که دارای تذهیب زیبا بوده و این نسخه خطی با جدول‌کشی دولایه زر و جوهر آب لاجورد نگاشته شده است.
او ادامه داد: یک نسخه خطی دیگر که شامل کلیات آثار عطار نیشابوری می‌شود نیز در کتابخانه ملی نگهداری می‌شود که کتابت آن به سال ۸۴۷ هجری قمری برمی‌گردد و توسط «محمد ابن حاجی طالب نیشابوری» کتابت شده است. این نسخه به دلیل آرایه‌های زیبایی که دارد، احتمال می‌رود به سفارش یک شخصیت مهم حکومتی کتابت شده و به نوعی نسخه خطی سلطانی است.
ابراهیمیان به دیگر نسخه خطی کلیات آثار عطار نیشابوری در کتابخانه ملی که کتابت آن به شیوه «متن و حاشیه» و برای دوره تیموری است، اشاره کرد و گفت: کتابت این نسخه خطی متعلق به سال ۸۶۲ ق. است و شیوه کتاب‌آرایی آن برگرفته از مکتب هرات است.
او به یکی از قدیمی‌ترین نسخ خطی آثار عطار نیشابوری که مربوط به قرن هفتم هجری قمری و نزدیک به تاریخ و زمان زندگی عطار بوده اشاره کرد و گفت: این نسخه بر روی کاغذ اعلای سمرقندی با خط نسخ پخته‌ای کتابت شده که به علت افتادگی در آغاز و انجام تاریخ دقیق کتابت و نام کاتب معلوم نیست. اما از رسم‌الخط و نوع کاغذ برمی‌آید که در همان قرن ۷ ق. نگاشته شده است. این نسخه پیش از این در تملک زنده‌یاد استاد دکتر صادق کیا بوده است.
