وضع اقتصاد تئاتر خوب نیست، نه حالا که هیچ وقت خوب نبوده است، حالا اما اصلا خوب نیست و حتی بسیار بد است و بسیار فرق است میان خوب نیست با بسیار بد است. وضع معیشت هنرمندان تئاتر اما بسیار بدتر از وضع اقتصاد خود تئاتر است. حالا بیشتر از یک سال است که به خاطر شیوع ویروس کرونا تئاتر تعطیل است. نگاه نکنیم به این باز شدن‌های هر از گاهی تماشاخانه‌ها، نگاه نکنیم به جشنواره تئاتر فجر و دیگر جشنواره‌ها. این‌ها حتی مسکّن هم نیستند چه رسد به اینکه بخواهیم اسمش را بگذاریم بازگشایی تئاتر.
اقتصاد تئاتر با اجرا جریان پیدا می‌کند، با اجرای زنده تئاتر، چرا که تئاتر هنر زنده است و با تلاقی نفس و نگاه بازیگر و تماشاگر زنده خواهد بود. پس دل خوش نکنیم به تئاتر آنلاین و اینجور چیزها. در همین مسیر، اقتصاد و معیشت هنرمندان تئاتر به اقتصاد تئاتر وابسته است. وقتی چرخ تئاتر نمی‌چرخد، چرخ زندگی هنرمندان تئاتر هم نمی‌چرخد. تا اینجای ماجرا تکرار مکرراتی بود که هنرمندان از سر دلسوزی و کمک‌خواهی بارها گفته‌اند و گفته‌اند و گفته‌اند و گاهی مسئولان هنری هم از سر خالی نبودن عریضه تایید کرده‌اند و فقط همین. انگار که توان حل آن را نداشته باشند و فقط خواسته باشند بگویند که می‌دانیم و ابراز همدردی کنند. نکته مدنظر نگارنده اما چیز دیگری است.
