حامد قریب – خشایار اعتمادی با اعلام خبر راه‌اندازی تلویزیون خصوصی موسیقی گفت: در دوران خوانندگی با بی‌مهری‌های فراوانی مواجه شدم. همکارانم به جای حمایت از من ساکت شدند تا خشایار اعتمادی کله شود و یک رقیب کمتر داشته باشند. در صورتی که شکست من، شکست همه ما بود.
شرایط موسیقی پاپ در سال‌های اخیر به گونه‌ای است که فعالان این حوزه نسبت به از دست دادن بیش از پیش مخاطبان حرفه‌ای موسیقی هشدار می‌دهند. داشتن نگاه صرفا تجاری و حمایت از خوانندگان تازه‌کار و بستن قراردادهای یکطرفه و ناعادلانه با آنها از مهم‌ترین مسائلی است که موسیقی پاپ را با چالش‌های جدی مواجه کرده است.
گردش مالی این هنر-صنعت به جای اینکه برای ارتقای آن هزینه شود، تنها نصیب چند دلال و تهیه‌کننده خاص می‌شود. خشایار اعتمادی از اولین خوانندگان موسیقی پاپ بعد از انقلاب است که در اعتراض به شرایط حرفه موسیقی، دو سال قبل از خوانندگی حرفه‌ای خداحافظی کرد. پیرامون شرایط امروز موسیقی پاپ ایران و فعالیت‌های تازه این هنرمند با او گفتگو کرده‌ایم که می‌خوانید.
آقای اعتمادی، شما تقریباً دو سال پیش از خوانندگی حرفه‌ای خداحافظی کردید. با توجه به اینکه در روزهای آتی دولت جدیدی سر کار می‌آید، آیا فکر می‌کنید شرایط به سمتی می‌رود که شما مجدداً به سمت این حرفه برگردید؟
بحث من، بحث شخصی بوده و ربطی به تغییر دولت‌ها ندارد. سی سال زندگی‌ام را در خوانندگی حرفه‌ای گذرانده‌ام و کنار گذاشتن این حرفه برای خودم سخت بوده ولی دلایل بسیار زیادی برای این کار دارم. یکی از دلایلم به این برمی‌گردد که موسیقی رایج، موسیقی مطلوب من نیست. تولیدکنندگان و منتشرکنندگان روندی را پی گرفته بودند که باعث شد موسیقی روند نزولی وحشتناکی را طی کند. در واقع ما در حال از دست دادن مخاطب حرفه‌ای بودیم. البته شاید همه این موارد اشتباه بود و آثار من با اقبال عمومی مواجه نمی‌شد. باید بگویم شخصا نه شرایط آزاردهنده را تحمل می‌کنم نه خودم را تحمیل می‌کنم که بخواهم آزاردهنده باشم. اصولاً وقتی تصمیمی می‌گیرم ابتدا همه چیز را از جنبه‌های مختلف سبک و سنگین می‌کنم. وقتی وارد این حرفه شدم، ۲۳ سالم بود و ورود بسیار سخت بود. آن موقع می‌دانستم می‌توانم این سوء‌تفاهم را بردارم. من اولین نفری بودم که برای باز شدن مسیر موسیقی پاپ به صورت رسمی در ایران تلاش و دوندگی کردم. سایر بچه‌ها شب‌ها در خانه من جمع می‌شدند تا ببینند نتیجه دوندگی‌های من چه شده است. اولین کسی بودم که آلبوم منتشر کردم. قبل از من در تلویزیون تلفیق پاپ و کلاسیک و پاپ و سنتی وجود داشت ولی پاپ جدی وجود نداشت. شرایط امروز نسبت به آن دوره تغییرات زیادی کرده است.
اکنون به چه کاری مشغول هستید؟ هنوز دغدغه موسیقی دارید و برای اعتلای آن تلاش می‌کنید؟
در حال حاضر تصمیم دارم یک هلدینگ فرهنگی و هنری در سطح بالا راه‌اندازی کنم. مجوز یک VOD را گرفته‌ام که مرکز فعالیت آن روی موسیقی است. واقعیت این است که تلویزیون یک خرد جمعی می‌خواهد و من به تنهایی نمی‌توانم این فعالیت را انجام بدهم. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات ما، رسانه و تربیت تهیه‌کننده است. شما اگر یک تهیه‌کننده خوب گزینش کنید، آن تهیه‌کننده می‌تواند برای اعتلای موسیقی تلاش کند.
بنابراین تلویزیونی که عرض کردم فقط متعلق به من نیست، بلکه متعلق به همه است و همه باید در آن حضور پیدا کنند. من مجوز این تلویزیون را برای خودم نگرفته‌ام. چرا که یک صفحه اینستاگرام هم از سرم زیاد است، چون دیگر فعالیتی ندارم. هدفم از ایجاد و راه‌اندازی این تلویزیون، شأنیت بخشیدن دوباره به موسیقی است. ما باید دوباره به سال‌های 1373-1374 برگردیم تا بستری ایجاد و کارهای خوب و بامحتوا ساخته شود. از پوشش، جوشش، گویش و پویش یک آرتیست گرفته تا نوع ساختار موزیکال آن تعلیم داده شود. ما در این مملکت اعجوبه‌های خوبی داریم که در انزوا قرار می‌گیرند و این شرایط، موجب افسردگی آنها می‌شود. بنابراین همه باید حضور داشته باشند و کمک کنند.
