رئیس دولت اصلاحات می‌گفت “اگر هنرمندان قبل انقلاب نماز هم بخوانند قبول نیست”، همین نگاه باعث شد که فخرالدین انوار، رئیس وقت سازمان سینمایی، مرحوم ایرج قادری را برای ۱۰ سال از کار محروم کند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، داستان سینمای دهه 1360 و مدیریت سیاسی و تندروی آن دوران تمامی ندارد. در گفت‌وگوهایی که با محمدعلی نجفی داشتیم به بخش‌هایی که به نقد این نگاه به‌سرکردگی محسن مخملباف بود پرداختیم اما این سیر طبیعتاً از جایی ریشه می‌گرفت که مخملباف را باید به‌نوعی پیشانی و جلودار ظاهری آن دانست اما تفکر و ریشه آن میان چه‌کسانی بنا شده بود؟
در بخش اول مصاحبه با رسول توکلی درباره روش و منطق غیرحرفه‌ای و تند میرحسین موسوی در وزارت ارشاد و تأثیرش در آنجا صحبت کردیم، این‌که این مدیر سیاسی با چه دیدگاه تندی نسبت به حضور هنرمندان قبل از انقلاب و مجوزدهی به سینماگرانی مانند کیمیایی اقدام کرده
حالا در بخش دوم مصاحبه با توکلی به‌سراغ چهره‌ای بسیار مهم در جریان حیات اصلاحات و سمت‌وسودهی نگاه مخملبافی ـ میرحسینی به وزارت ارشاد رفتیم؛ رئیس دولت اصلاحات که در دهه 1360 طولانی‌ترین دوره کاری را در مسند وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی داشت.
* آقای توکلی، دیگر چهره‌هایی را که در وزارت ارشاد فعالیت می‌کردند نام ببرید که چه می‌کردند؛ از شرایط تولید و اکران آن دوران برای ما تعریف کنید.
از چهره‌های دیگر آقای کلهر بود منتها به‌میزانی که اطلاع داشت کمک می‌کرد. یک رفیق مشترکی به‌نام «محمد اسلامی» داشتیم که برادر «شیخ علی اسلامی» مسئول بنیاد بعثت بود. بچه‌های سینما مانند «حسن مصیبی» که از تهیه‌کنندگان بود؛ «سعید مطلبی» هم بود یعنی همه طیفی در این حرکت همراهی می‌کردند.
* اتفاقاً به موضوع بازبینی فیلم‌ها برای اکران اشاره کردید که ماجرای آن را هم آقای نجفی بیان کردند.
بله، البته نه‌فقط فیلم‌های سال‌های اخیر را بلکه از دهه 30 تا 50 ما فیلم داشتیم.
اوضاع تولید هم باری‌به‌هرجهت بود، مثلاً «فریاد مجاهد» را «مهدی معدنیان» با بازی «بهمن مفید» ساخت. یک‌سری فیلم‌هایی بود مثلاً «آفتاب‌نشینان» را «مهدی صباغ‌زاده» که کارگردان جوان مستندسازی بود ساخت و یا «شمر» را «اکبر صادقی» ساخت ولی چارچوب کلی این بود که ما سینما را با این فیلم‌ها برای 6 ماه تا یک سال آماده کنیم.
