سیاوش کسرایی زمستان ۱۳۰۵ در اصفهان زاده شد و ۲۰ سال پیش در چنین روزهایی، در زمستان ۱۳۷۵ پس از گریز از خطر دستگیری و شکنجه و احیانا اعدام، آواره گردید و از پی اقامت در کابل و مسکو، بعد از یک عمل جراحی قلب که موفقیت‌آمیز هم بود در اثر ابتلا به ذات‌الریه در وین درگذشت. او در گورستان مشاهیر وین دفن شده است.
فرستنده : آقای علی تبریزی
سیاوش کسرایی زندگی ادبی پرتلاطمی داشت. زندگی ادبی او با وقایع سیاسی در ایران و با فعالیت‌های حزب توده و سرکوب های پس از کودتای ۲۸ مرداد درآمیخته است. او شاعر امید است در دوران یأس. شاعری پرتلاش در عرصه‌های اجتماعی و فرهنگی که بعد از کودتا و سرخوردگی‌های سیاسی و نومیدی‌های اجتماعی هرگز امید خود به تغییر را از دست نداد.
به مناسبت بیستمین سال درگذشت سیاوش کسرایی با شیرین فامیلی از کتابداران فرهنگی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در دوران پیش از انقلاب و حسن مکارمی، از استادان دانشگاه بلوچستان و یکی از همکاران سیاوش کسرایی و همچنین با بی‌بی کسرایی، دختر او گفت‌و گو کرده‌ایم.
آن‌ها، هر یک روایتی از یکی از دوره‌های زندگی سیاوش کسرایی را به دست می‌د‌هند: شیرین فامیلی از فعالیت سیاوش کسرایی در سال‌های پیش از انقلاب در حلقه‌های ادبی در تهران سخن می‌گوید، حسن مکارمی از دوران استادی او در دانشگاه بلوچستان و بی‌بی کسرایی از دلمشغولی‌های اجتماعی او.
