پایگاه خبری تئاتر: فرزاد موتمن (کارگردان سینما) با انتقاد از شکل انتخاب و برگزاری اولین جشن انجمن کارگردانان، نسبت به این جشن صنفی نوپا موضع گرفت.
موتمن در یادداشت خود آورده است:
«انجمن کارگردانان سینما فرصتی عالی را برای مبارزه جهت مهمترین وظیفه‌اش که زمانی در اساسنامه خانه سینما از آن به عنوان «حفظ امنیت شغلی» نام برده شده بود، با کاندیدا کردن و جایزه دادن به فیلم‌ها و فیلمسازانی بسیار نزدیک به انتخاب‌های جشنواره فجر، جشن خانه سینما، جشن منتقدان، جشن حافظ و… غیره، نه تنها از دست داد، نه تنها اصلاً ضرورت برگزاری چنین جشنی را زیر سئوال برد، که بد‌تر از آن با ارائه لیستی تا این اندازه همیشگی، بر استانداردهای دوگانه حاکم بر سینمای ما طی دو دهه اخیر مهر تأیید گذاشت. «استاندارد»هایی که مهمترین خطر برای «امنیت شغلی» اهالی سینما بوده‌اند. به جای جایزه دادن به فیلمی که «نخل طلا» دریافت کرده و مسلماً به جایزه خانه سینما احتیاجی ندارد، می‌شد به یکی از فیلم‌های جالبی که بورکرات‌هایی که همگی از خارج از سینما بر سینما تحمیل شده‌اند، جلوی نمایش‌اش را در فجر گرفته‌اند و سپس امکان اکران‌اش را در چرخ‌دنده های أنواع قرطاس بازی‌ها، له کرده‌اند و بالاخره آن را به عنوان فیلمی یتیم و بی‌پدر و مادر در کنار «بفرمائید شام و ناهار و مافیا و جوکر و…» به نمایش گذاشته‌اند، تا نتواند مخاطب‌اش را جلب کند، توجه نشان داد. این حداقل حمایتی است که وظیفه انجمن کارگردانان است که از فیلم‌های «مستقل»تر انجام بدهد، اما به جایش ترجیح داده می‌شود که در کنار بورکرات‌ها و سانسورچیان، جشن بی‌مسئله همیشگی‌شان را برگزار کنند و چنین وانمود کنند که هیچ اتفاق عجیب و غریبی در سینمای ایران نمی‌افتد، کل قضیه البته سالهاست که برای ما عادی شده است. «خانه سینما» اصلاً ربطی به ما ندارد، در عوض یکی از بازوهای اجرایی بورکراسی سینماست. این میزان بی‌تدبیری، بی‌سیاستی را در سینمای هیچ گوشه‌ای از جهان نمی‌توان یافت.»
