حدود چهار هفته است که دانشجویان بسیاری از دانشگاه‌های کشور با شیوه‌ای از نافرمانی مدنی یعنی اعتصاب و بست‌نشینی، با جنبش «زن، زندگی، آزادی» همراه بوده‌اند. هنرجویان و دانشجویان هنر ایران برای بازپس‌گیری حقوق شهروندی بنیادین‌شان و دست‌یابی به خواست روشن این جنبش پیش‌رو، اعتصاب‌هایی هم‌آهنگ را در کنار گونه‌های متنوع اعتراض به نمایش درآورده‌اند. آن‌ها در یک ماه گذشته از رفتن به کلاس سر باز زده‌اند و به شکل‌هایی متفاوت، از تظاهرات گرفته تا آفرینش یادبودهای دیداری، بر حقوق انسانی خود و خواست روشن مردم پافشرده‌اند
ادامه‌ی اعتصاب‌ها در حالی رخ می‌دهد که «وزارت علوم» در کنار نهادهای امنیتی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی برای سرکوب صدای اعتراض، دانشجویان را به اخراج، دستگیری، ضبط کارت دانشجویی، و البته تعطیلی دانشگاه تهدید می‌کند. این دانشجویان با بلوغ سیاسی درخشان خود، به‌جای درخواست از ارگان‌ها و استادهای حکومتی، در بیانیه‌های گروهی و صنفی‌شان بارها و بارها موضع خود را به‌روشنی بیان کرده‌اند: «ما با مبارزه با ارتجاع، حق تصمیم‌گیری برای خودمان را باز می‌یابیم»
جامعه‌ی هنری ایران به روشنی و با صدایی رسا اعلام می‌کند که نه وزارت علوم با عملکردش در شرایط کنونی و نه هیچ فرد و نهاد حکومتی دیگری کوچک‌ترین صلاحیتی برای تصمیم‌گیری درباره‌ی سرنوشت نسل آینده‌ی ما ندارد و نخواهد داشت. تمامی دانشجویان بازداشتی باید هرچه سریع‌تر و بی‌قید و شرط آزاد شوند و نیروهای امنیتی و سایه‌ی منحوس تهدیدهای آن‌ها باید از سر دانشگاه و دانشجو کوتاه شود. ما با تمام نیروهای فرهنگی، فکری، و مردمی خود در کنار دانشجویان ایستاده‌ایم و به شدیدترین شکل ممکن بازداشت، خشونت، سرکوب، و تهدیدهای حکومتی را چه از سوی حراست و نیروهای سرکوبگر و چه در جلد استاد مصالحه‌گر محکوم می‌کنیم. دانشجویان هنر، دانشگاه خود را به دست خود خواهند ساخت. ما هم‌صدا با یک‌دیگر و بدون کوچک‌ترین تردید پشتیبانی بی‌چون‌وچرای خود را از دانشجویان هنر اعلام می‌کنیم
جامعه‌ی هنری ایران
آبان ۱۴۰۱
