1402.09.14 ایران‌تئاتر
بابک پرهام، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر با بیان اینکه مبلغ بلیت‌های تئاتر و هزینه‌های تولید این هنر نیاز به سیاست‌های حمایتی مانند سیاست تشویق مالیاتی دارد، گفت حتی با وجود حداکثر فروش هم درآمد قابل توجهی برای هنرمندان باقی نمی‌ماند.
به گزارش ایران‌تئاتر، بابک پرهام، نمایشنامه‌نویس، منتقد و کارگردان تئاتر است که بیشتر مخاطبان او را به عنوان منتقد می‌شناسند اما نتیجه علاقه این هنرمند به نویسندگی تاکنون منجر به چاپ نمایشنامه‌های «سمفونی پوکه‌های خالی»، «شنا در حوض زالو» و «سترونانگی» و اجرای دو نمایش از نوشته‌های خودش روی صحنه شده است.
او سال گذشته نمایش «تملیخا» را در کارگاه نمایش تئاتر شهر روی صحنه برد و از هفتم تا بیستم آذر نیز با نمایش «سالومه» یکی دیگر از نوشته‌هایش درباره زندگی سالومه، دختر هرودیا و عشق او به یحیی پسر زکریا میزبان مخاطبان است.
این هنرمند درباره تجربه اولین کارگردانی‌اش روی صحنه تئاتر گفت: «همه‌گیری ویروس کرونا توقف بزرگی برای تئاتر بود. من نمایش «تملیخا» را در روزهای پس از کرونا روی صحنه بردم و تأثیرات پساکرونا بر این نمایش و نمایش‌های دیگر آن روزها بسیار قابل تامل است. تماشاگر حرفه‌ای تئاتر به دلیل قرنطینه به سالن نمی‌آمد و مخاطبان غیرحرفه‌ای هم بیشتر جذب سریال‌های پلتفرمی شدند.»
او ادامه داد: «خوشبختانه در ماه‌های اخیر نمایش‌های موفقی در سالن‌ها به نمایش درآمدند که توانستند مخاطبان را به سالن‌ها برگردانند و به نظر می‌رسد که از دوره پساکرونایی عبور کرده‌ایم ولی این به معنای آن نیست که هنرمندان این عرصه توانسته‌اند آسیب‌هایی را که از این فاجعه متحمل شده‌اند، جبران کنند.»
این هنرمند با اشاره به آسیب‌های روحی و اقتصادی فراوانی که طی سال‌های گذشته به مردم و به‌ویژه اهالی هنر رسیده است، افزود: «تعداد زیادی از هموطنان ما در سال‌های گذشته عزیزان‌شان را از دست داده‌اند و این مصیبتی نیست که فقط گریبان فعالان حوزه تئاتر را گرفته باشد و فراموش کردن آن عزیزان محال است و یادشان در خاطر همه ما باقی می‌ماند ولی آسیب‌های مالی برای فعالان تئاتر بیشتر از بقیه اقشار بوده است، چون اکثر هنرمندان این عرصه منبع دیگری برای امرار معاش ندارند و چند سال فعالیت نکردن، آن‌ها را تحت فشار مضاعف قرار داده است.»
او با گلایه از نبود حمایت اصناف و همچنین حمایت ضعیف نهادهای دولتی از اهالی تئاتر گفت: «متاسفانه ما به جای اینکه حمایت شویم، همواره با نظارت‌هایی که کار را برای ما سخت‌تر می‌کند، روبه‌روییم. صنوف هم به شکلی دیگر در کشمکش‌ها و درگیری‌های داخلی به تنها چیزی که فکر نمی‌کنند، حمایت از هنرمندان است، ناگفته نماند که با پیگیری و عملگرایی تعداد اندکی از مدیران در دوره کرونا حمایت‌هایی انجام شد ولی آن‌ها نیز به دلیل شرایط نامساعد مدیریتی متوقف شدند.»
پرهام با بیان اینکه هنرمندان تئاتر از مظلوم‌ترین هنرمندان هستند، توضیح داد: «تئاتر نیاز به تمرین‌های طولانی، ساخت دکور، لباس، گریم و موسیقی هزینه خواهد داشت و چنانچه گروه نتواند یا نخواهد و یا نگذارند در سالن‌های دولتی اجرا داشته باشد، هزینه سالن هم به آن اضافه خواهد شد ولی با حداکثر فروش هم درآمد قابل توجهی برای هنرمندان باقی نمی‌ماند و اگر نمایشی به سقف فروش نرسد، متضرر خواهد شد. این موضوع برای دیگر هنرها و وجود ندارد، نقاش در زمان طولانی و با هزینه زیاد اثر هنری‌اش را خلق می‌کند ولی قیمت فروش آن جبران زمان و هزینه را دارد و هنرمند آفریننده اثر می‌تواند معیشت مطلوبی داشته باشد، در سینما فارغ از موفقیت گیشه تمام هنرمندان دستمزد قابل قبولی دریافت می‌کنند و همچنین موسیقی که درآمد حاصل از امر تولید اثر برای هنرمند مطلوب است.»
او ادامه داد: «بنابراین با توجه به مبلغ عرفی بلیت‌های تئاتر و هزینه‌های تولید، این هنر نیاز به سیاست‌های حمایتی دارد، یکی از این سیاست‌ها می‌تواند سیاست تشویق مالیاتی باشد، به این ترتیب که بنگاه‌های اقتصادی با حمایت مالی از تولیدات تئاتری امکان دریافت بسته‌های تشویقی مالیاتی داشته باشند، سازمان‌های دولتی قسمتی از بودجه فرهنگی- اجتماعی‌شان را به خرید بلیت و ارائه آن به کارمندان و خانواده‌های‌شان تخصیص دهند، این امر باید فارغ از نام و سویه‌های سیاسی اثر باشد و به‌ویژه از هنرمندان جوان که کمتر اقبال عمومی دارند، حمایت شود. بانک‌ها، طرح‌هایی برای وام‌های زودبازده با سود کم برای تولید آثار هنری ارائه کنند تا نمایش‌ها با کیفیت مطلوبی تولید شوند و مخاطب بیشتر به تئاتر و دیدن نمایش ترغیب شود.»
این هنرمند با اشاره به هزینه‌های اجرا در سالن‌های خصوصی افزود: «هزینه اجاره سالن در تماشاخانه خصوصی عددی نزدیک به یک‌سوم فروش بلیت در نظر گرفته می‌شود که اگر اثر بتواند حداکثر ظرفیت سالن را به دست بیاورد و هزینه‌های تولید خیلی بالایی نداشته باشد، امکان دارد بتواند با کمترین زیان اجرا را به سرانجام برساند، ولی با توجه به هزینه اجاره چنین املاکی که اکثر آن‌ها اجاره‌ای هستند و هزینه‌های جاری آن‌ها، مبلغ دریافتی منصفانه است.»
کارگردان نمایش «سالومه» توضیح داد: «در سالن‌های دولتی مدیرانی هستند که دلسوزی می‌کنند، کسانی مانند سیدجواد طاهری در تئاترشهر با روش‌هایی مانند طرح حمایت از تولیدات آثار جوان که پیش از این به جز با رانت، راهی به تئاترشهر نداشتند و یا فراخوان آثار بدون در نظر گرفتن شهرت صاحب اثر، توانسته‌اند با حداکثر اجرا و با سرمایه گذاری بر هنرمندان مستعد و خوش‌قریحه مخاطبان زیادی برای نمایش‌های این سالن جذب کنند.»
بابک پرهام در پایان سخنانش ضمن سپاسگزاری از اهالی رسانه ادامه داد: «امیدوارم نشریات عمومی و رسانه‌ها، بیش از این برای تئاتر وقت و کلمه بگذارند تا اقشار مختلف به این هنر نزدیک‌تر شوند و دیدن نمایش به سبد تفریحات فرهنگی اضافه شود.»
