140
1402.10.05 فارس پلاس
فارس پلاس؛ روایت روز – «محمد جواد ظریف» وزیر خارجه سابق کشورمان این روزها در محافل مختلفی به عنوان سخنران حاضر می‌شود و اخیرا در سالگرد تاسیس یک روزنامه اقتصادی که وابسته به جریان اصلاحات است، به عنوان سخنران شرکت کرده است. در همین راستا وی عنوان کرده است که «امروز روزنامه‌نگاری از مشاغل پرخطر این کشور است؛ به خاطر اینکه روزنامه نگاران با مشکلات متعددی مواجه هستند.»
اگرچه ظریف این مساله را بر زبان آورده و از کنار آن عبور کرده است اما سئوال اینجاست که مشاغل پرخطر چه شغل‌هایی محسوب می‌شوند و در اصل تعریف مشاغل پرخطر چیست؟
در ابتدا باید گفت که اصطلاحی به عنوان «مشاغل پرخطر» به طور رسمی نداریم و عبارت صحیح و قانونی آن «مشاغل سخت و زیان آور» است.
بر طبق تعریف قانون، تعریف مشاغل زیان آور و سخت چنین است که: «کارهای سخت و زیان‌آور کارهایی هستند که در آن‌ها عوامل فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی و بیولوژیکی محیط کار، غیر استاندارد بوده و در اثر اشتغال، افراد با تنشی به مراتب بالاتر از ظرفیت‌های طبیعی خود روبه‌رو می‌شوند. در نتیجه، افراد با مشکلات و بیماری‌های مختلفی مواجه خواهند شد. در برخی مواقع و با به کارگیری تمهیدات فنی، مهندسی، بهداشتی و ایمنی، می‌توان صفت سخت و زیان آور را از برخی مشاغل حذف نمود یا میزان آن را کاهش داد.»
در قانون دو دسته از مشاغل جزو مشاغل سخت و زیان‌آور محسوب می‌شوند. دسته‌ای از مشاغل ماهیتا سخت و زیان‌آور قلمداد می‌شوند و دسته‌ای دیگر ماهیتا ممکن است سخت و زیان آور نباشند، اما در محیط کار استانداردهای لازم رعایت نشده و در نتیجه عوارضی برای نیروی کار به‌دنبال دارد که برابر با عوارض مشاغل سخت و زیان‌آور است؛ این مشاغل را کمیته‌ای فنی بررسی و رای به سخت و زیان‌آوری یا عدم آن می‌دهد. خبرنگاری هم از زمره این شغل‌هاست.
بر همین اساس با توجه به سخنان ظریف و اصطلاح نامتعارفی که بکار برده است، سناریوهایی قابل تعمیم است.
سناریو اول: منظور ظریف شغل‌های سخت و زیان آور است که در قانون خبرنگاری نیز جزو این مشاغل محسوب می‌شود و بهتر بود که ایشان اصطلاح صحیح را به کار می‌برد.
سناریو دوم: با توجه به اینکه ظریف از واژه روزنامه نگار استفاده کرده است، به نوعی امکان دارد اشاره به خبرنگارانی باشد که در لباس خبر و خبرنگاری، عملا ستون پنجم دشمن و همکار سرویس امنیت بیگانه بوده باشند؛ به عنوان مثال، شاید منظور ظریف از خطرناک بودن خبرنگاری، اشاره به ماجرای دو جاسوس خبرنگاری است که در ماجرای حوادث سال گذشته دستگیر و محاکمه شده‌اند. این دو فرد که در لباس خبرنگاری به جاسوسی و همچنین تحریک برخی افراد و گروه‌ها بر ضد امنیت ملی و منافع ملی دست زده‌اند، با سرویس های بیگانه نیز در ارتباط بوده و در دوره‌های جاسوسی بیگانگان شرکت کرده‌اند. مجموعه صوت و اسنادی که از این دو فرد وجود دارد به خوبی نشان می‌دهد که این افراد علیه امنیت ملی در راستای اهداف سرویس‌های جاسوسی بیگانه اقدام کرده‌اند. جرم این دو فرد آنقدر محرز و با اسناد و مدارک مختلف همراه است که وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه درباره اقدامات ضدامنیت ملی و جاسوسی این دو به طور مشترک بیانه صادر کرده‌اند.
بنابراین اگر منظور ظریف از پرخطر بودن کار روزنامه نگاری در کشورمان دستگیری خبرنگارانی است که با دشمن و سرویس جاسوسی بیگانه ارتباط دارند، باید گفت که بله جاسوسی در لباس خبرنگاری جزو پرخطرترین اقدامات در ایران به شمار می رود که با برخورد مناسب نهادهای امنیتی و قضایی همراه خواهد شد و پوشش روزنامه نگاری نیز نمی‌تواند جرم اصلی جاسوسان را پاک کند.
اگرچه وزارت اطلاعات، سازمان اطلاعات سپاه و همچنین قوه قضائیه مشترکا نسبت به محکومیت این دو فرد جاسوس و محرک افعال ضدامنیت ملی با سند و مدرک متقن نظر به محکومیت آنان داده‌اند اما بازهم اصلاح‌طلبان و شخصیت‌های این جریان از این جاسوسان حمایت می‌کنند.
