۱۴۰۲/۱۲/۲۵ همشهری آنلاین
پوران درخشنده می‌گوید: با عشق وارد سینما شدم، اما وقتی فیلمی می‌خواهم بسازم چرا باید ۸سال فاصله داشته باشد. انگار برای کسی مهم نیست که فیلمسازان اجتماعی چه می‌کنند. در سینمای بعد از انقلاب بهترین اتفاق‌ها افتاده است. بهترین فیلم‌ها در دهه‌های ۶۰تا ۸۰ساخته شده است.
پوران درخشنده، کارگردان سینما در کارنامه کاری‌اش ساخت فیلم‌های سینمایی اجتماعی را دارد و به جرأت می‌توان گفت وی نخستین زن فیلمساز سینمای پس از انقلاب ایران است که همواره دغدغه جامعه و آدم‌های آن را داشته و دارد. درخشنده فعالیت حرفه‌ای هنری خود را از سال ۱۳۵۴ و با ساخت فیلم‌های مستند آغاز کرد. وی نخستین اثر هنری‌اش را در قالب فیلم مستندی به نام «طاعون» در سال ۱۳۵۴ ساخت که موضوع آن درباره شیوع بیماری طاعون در سال ۱۳۲۸ در کردستان بود. نخستین فیلم بلندش «رابطه» نام داشت که سال بعد و در دومین تجربه خود در سینما، فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» را کارگردانی کرد. درخشنده پس از آن، ۲فیلم «عبور از غبار» و «زمان از دست رفته» را در سال ۱۳۶۸ ساخت، اما پس از آن برای حدود یک‌دهه دست به فعالیت هنری چشمگیری نزد. وی در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ فیلم‌های «عشق بدون مرز»، «شمعی در باد»، «رؤیای خیس»، «بچه‌های ابدی»، «خواب‌های دنباله‌دار» و «حرفه‌ای‌ها» را ساخت تا اینکه در دهه ۹۰ با ۲فیلم «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» و «زیر سقف دودی» در جشنواره‌های بین‌المللی خوش درخشید. این فیلمساز شناخته‌شده بعد از گذشت ۸سال همچنان به‌دنبال گرفتن مجوز برای ساخت «هیس!پسرها فریاد نمی‌زنند» است. بعد از گذشت تقریبا یک‌دهه از اکران «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» زمزمه‌های ساخت فیلم «هیس! پسرها فریاد نمی‌زنند» به گوش رسید؛ فیلمی که قبل از شیوع کرونا درخشنده تصمیم داشت آن را بسازد. سال ۹۷ پروانه ساخت این فیلم صادر شد، اما با شیوع کرونا و برخی از مشکلات درخشنده موفق به تولیدش نشد. درخشنده می‌گوید: ساخت این فیلم بار بزرگی روی دوشم است که تنها با ساختنش می‌توانم این بار را روی زمین بگذارم.
