«سالهاست که برخی از خانههای تاریخی تهران رها شده و کاشیها و آجرها آن را کنده و میلیونها تومان میفروشند» این را رئیس کمیته میراث فرهنگی شورای شهر تهران احمد علوی میگوید.
اخباری مبنی بر تخریب چند بنای تاریخی از جمله خانه «پیرنیا» منتشر شده و اهالی محل میگویند که «این خانه دیگر به یک مو بند است و امروز و فردا میریزد.»
نصرالله پیرنیا که در دوران قاجار از منشیگری وزارت خارجه تا صدراعظمی را تجربه کرده، خانهای حدود ۱۰ هزار متربع در لالهزار داشت که برخی میگویند «فرمان مشروطه در این خانه نوشته شده است.» بخشی از این خانه در بارندگیها سال ۱۳۹۹ فروریخت و به گفته اهالی محل «کتیبههای آن را هم در چشم برهم زدنی، کَندند و بُردند.»
خانه قجری پیرنیا در حال تخریب است، سازمان نوسازی شهر تهران بخشی از این خانه را خرید. سرپرست اداره کل معماری و ساختمان شهرداری تهران حامد سلیمی میگوید که شهرداری در این زمینه «تفاهم نامهای با بخش خصوصی بسته و بزودی کار نوسازی آغاز میشود.» همچنین حمام خانه پیرنیا هم مرمت شده و در اواخر مرداد بهرهبرداری از آن شروع میشود.
تخریب خانههای تاریخی تهران فقط به خانه پیرنیا ختم نمیشود، مدرسه ژاندارک، خانه حاکم تهران (علاءالدوله) و حسام لشکر. هم در حال از بین رفتن است.
رضا کیان پور کارشناس میراث میگوید که «بخش خصوصی چوب لای چرخ میگذارد و نباید در زمینه مرمت خانههای تاریخی ورود کنند» میراث فرهنگی باید بودجه مناسب برای خرید این خانهها در نظر بگیرد. در مقابل مریم اصغری کارشناس آثار باستانی میگوید که باید بخش خصوصی را تقویت و از ظرفیت آنها استفاده کرد، «چندین بار خانه پیرنیا به مزایده گذاشته شد، ولی به دلیل بالا بودن قیمت، خانه به فروش نرفت» باید در هنگام نرخگذاری هزینه مرمت هم در نظر گرفته شود.
به گفته کارشناسان، باید قانون احیای بناهای تاریخی به درستی اجرا شود و همچنین نظارت بر ملکهای تاریخی بیشتر شود. میراث فرهنگی هم که متولی اصلی در این زمینه است ورود کرده و برای ثبت ملی اقدام کند. مسوولان هم میتوانند با ایجاد بستههای تشویقی و دادن تسهیلات مردم را ترغیب به نگهداری از این بناها کنند.