1403/05/08 تسنیم
حمیدی‌مقدم در گفت‌وگو با تسنیم به سوالاتی درباره مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی پاسخ داد؛ او گفت: هدف ما ورود به بخش‌های توده‌ای کشورها و بازارهای آنهاست، نه فستیوال‌ها.
نیمه دوم سال 1398 بود که محمد حمیدی‌مقدم جایگزین محمدمهدی طباطبایی‌نژاد در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی شد و تاکنون نزدیک به 5 سال مدیریت این مرکز سینمایی کشور را برعهده داشته است. در طول این دوران، اتفاقات مهمی در سینمای مستند کشور رخ داد. برگزاری 5 دوره جشنواره سینما حقیقت، شیوع ویروس کرونا و تأثیر عجیب این همه‌گیری بر سینمای کشور به ویژه سینمای مستند، وقوع چالش‌های مهم اجتماعی در موضوعات حجاب، اغتشاشات سال 1401 و … از جمله اتفاقات مهمی بود که در این دوران بر مرکز گسترش گذشت.
براساس اساسنامه مرکز گسترش، مأموریت اصلی این مرکز تولید فیلم مستند و تجربی و حمایت از فیلمسازان این شاخه از سینما است، اگرچه در 3 سال اخیر و با حضور محمد خزاعی در رأس سازمان سینمایی مسئولیت بخش پویانمایی نیز به این مرکز منتقل شد.
محمد حمیدی‌مقدم گفت: ما ارتباط تنگاتنگی با «انجمن صنفی تهیه‌کنندگان» داریم. انجمن صنفی تهیه‌کنندگان همیشه در کنار ما بوده، در عین اینکه مطالبات خودش را داشته است. آنها به صورت کاملاً حرفه‌ای در جشنواره شانزدهم سینماحقیقت که مسائلی داشتیم در کنار ما بودند و همچنین نماینده‌شان، آقای رضا خوشدل‌راد، در شورای سیاستگذاری جشنواره حضور داشت.
البته در آن زمان (جشنواره سینما حقیقت شانزدهم)، دچار عدم فهم مشترک از وضعیت موجود با «انجمن صنفی کارگردانان» شدیم و شکل حرفه‌ای گفت‌وگو بین دو طرف رخ نداد، اما در دوره جدید، انجمن صنفی کارگردانان متقاضی شدند و جلساتی با آقای خزاعی گذاشتند. علاوه براین، آقای مهرداد زاهدیان ارتباط بسیار خوبی با مرکز گسترش دارد و تاکنون اتفاقات خوبی رخ داده است.
از سال 1397 به بعد که من به مرکز گسترش آمدم، 4 انجمن صنفی کارگردانان داشتیم. با اولین و دومین دوره تعامل بسیار خوبی داشتیم اما با سومین دوره به مشکلاتی برخوردیم که البته قطع رابطه از سوی آنها بود. البته جالب است بدانید در همان زمان که مرکز گسترش ارتباطی با صنف کارگردانان نداشت، اما با تک تک اعضای صنف همکاری داشت. بنده معتقدم که جایگاه اعضای صنف، در مرکز گسترش است و باید با ما کار کنند.
وی افزود: ساخت مستندهایی در خصوص حجاب و اتفاقات سال ۱۴۰۱ را آغاز کردیم که به دلیل برخورد با گره‌های امنیتی و اطلاعاتی متوقف شد.
جالب است بدانید که فیلم‌هایی با موضوعات اقلیم و فرهنگ ایران در جشنواره‌های خارجی اقبال ندارند اما فیلم‌هایی با موضوعات بحران‌های اجتماعی کشور مورد استقبال قرار می‌گیرد. به نظرم اکنون باید تکیلف خودمان را معلوم کنیم و بگوییم جشنواره‌های خارجی خوب‌اند یا بد؟ در حقیقت، باید دوگانگی‌ها حل شود.
