۸۶ سال دارد و از ۱۲ سالگی دوتار می‌زده و می‌خوانده است. چند سال پیش برای عکس‌دار کردن شناسنامه پسرش به ثبت احوال مراجعه کرد، اما شناسنامه‌اش را به گمان این‌که افغان است، گرفتند و دیگر پس ندادند. او حالا هشت سال است که بی‌هویت شده است.
پشت تلفن بارها برای داشته‌ها و نداشته‌هایش، خدا را شکر می‌کند و می‌گوید: فقط به‌دلیل این‌که شک کردند افغان هستم، شناسنامه‌ام را گرفتند. بارها و بارها برای پس گرفتن آن اقدام کردم، شکایت کردم، وکیل هم گرفتم، اما هیچ نتیجه‌ای نداشت. هرچه گفتم به حرفم گوش نکردند.
فرستنده: آقای علیرضا اسدبکی
مولا غوث‌الدین جمشیدی، خواننده و دوتارنواز اهل تربت جام است. موسیقی را در کنار بزرگان قوم و عمویش، کریم، یاد گرفت. بارها در محفل‌هایی با پیشکسوتان موسیقی خراسان از جمله غلامعلی پورعطایی و غلامحسین غفاری اجرا کرده است.
این خواننده و نوازنده در ادامه گفت‌وگویش با ایسنا، اظهار می‌کند: چند سالی می‌شود که دیگر نمی‌توانم کار کنم و با یارانه زندگی‌ام را سپری می‌کنم. هشت بچه دارم و یکی از دخترانم هم معلول است. بیمه نیستم و هیچ حقوقی نمی‌گیرم، خدماتی نیز شامل حال من نمی‌شود. گاهی اگر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی بخواهد، برای‌شان اجرا می‌کنم و اگر هم نخواهد که هیچ.
غلامحسین غفاری – هنرمند پیشکسوت موسیقی نواحی – که نسبت فامیلی با غوث‌الدین جمشیدی دارد در این‌باره به ایسنا می‌گوید: پدربزرگ من، دایی‌اش است و هیچ تردیدی وجود ندارد که او ایرانی است. من تا کنون درباره این مسئله سکوت کرده و خودم را کنترل کرده‌ام، اما تصمیم دارم برای این کار به ثبت احوال بروم. پسران او به خدمت سربازی رفته‌اند، کارت ملی و شناسنامه هم دارند، اگر افغان بودند چه کسی این مدارک را به آن‌ها داده است؟!
او ادامه می‌دهد: اگر این هنرمند، افغان است، باید این موضوع را ثابت کنند. پسوند فامیلی‌اش در شناسنامه یوسف‌آبادی بوده است که در منطقه مرزی دوغارون قرار دارد. بزرگان او همه اهل این منطقه بودند. مادر مولا سند ملکی در شهرستان تایباد داشت و انحصار ورثه کرده‌اند. یک فردی به ناحق شناسنامه او را گرفته و گفته افغان است و شناسنامه برای خودش نیست! مگر می‌شود بدون دلیل و مدرک، شناسنامه کسی را گرفت و گفت تو افغان هستی؟!
این خواننده موسیقی نواحی اهل تربت جام اظهار می‌کند: مردم به‌واسطه صدای آوازی که غوث‌الدین دارد، به او لقب «مولا» را داده‌اند. خوانندگان نامی بسیاری در میان بزرگان قوم «مولا» هستند. این هنرمند سبک منحصربه‌فردی برای خودش دارد و تا کنون هیچ‌کس نتواسته سبک او را تقلید کند. حتی شب‌هایی را کنار هم به صبح می‌رساندیم و می‌خواندیم و من سعی می‌کردم، از او یاد بگیرم، هرچند هنوز هم نتوانسته‌ام سبک او را اجرا کنم.
او درباره این‌که چرا زمانی که شناسنامه داشت، فکری برای معرفی خودش به‌عنوان هنرمند موسیقی نواحی یا گرفتن درجه هنری نکرد؟ توضیح می‌دهد: پیش از آن‌که برخی پژوهشگران به تربت جام سفر کنند و درباره ما فیلم بسازند یا زندگی ما را ثبت کنند، کسی هنرمندان موسیقی نواحی را نمی‌شناخت. البته ما هم در حق مولا کم‌لطفی کردیم و اصلا به این فکر نبودیم که او را برای اجراها در کنار خودمان معرفی کنیم. ما هم آن زمان خام بودیم و کم‌فکری کردیم. به‌تازگی مراسم بزرگداشتی برای مرحوم غلامحسین سمندری، ابراهیم شریف‌زاده و غوث‌الدین جمشیدی برگزار و از او تقدیر کردند.
غفاری می‌گوید: مولا از ۱۲ سالگی دوتار می‌زده و می‌خوانده، اصلا این کار در خانواده آن‌ها مرسوم بوده است. ما هنرمندانی مانند مولا را در این منطقه زیاد داریم که ناشناخته هستند و چون کسی او را نمی‌شناخت برای شرکت در جشنواره‌ها از او دعوت نکرده است. البته به درخواست اداره فرهنگ و ارشاد تایباد برنامه‌هایی اجرا کرده است. سن این هنرمند بالاست و اگر ما به سن او برسیم، شاید اصلا نتوانیم بخوانیم.
توضیح: تصویر این مطلب برگرفته از فرهنگنامه موسیقی تربت جام، غفور محمدزاده است.
