بنا به گزارش این نشریه جهانی، پرویز تناولی در ماه ژوئن گذشته برای شرکت در مراسم رونمایی از کتاب تازه خود به نام «زنان فرنگی در خانه‌های ایرانی» قرار بود به بریتانیا برود اما در فرودگاه امام مانع از خروج او از کشور شدند.
مقامات مسئول «نشر اکاذیب» را دلیل ممنوع‌الخروجی تناولی اعلام کرده بودند اما بعد معلوم شد که یک گالری‌دار سابق در تهران به نام مریم گودرزی از او شکایت کرده و همین موضوع دلیل ممنوع‌الخروجی تناولی بوده است.
به‌گزارش «آرت‌نیوز»، جریان از این قرار بوده که سه سال پیش این گالری‌دار شش اثر پرویز تناولی را که در سال ۱۹۷۲ فروخته شده بودند و پس از پیروزی انقلاب در ایران دادگاه انقلاب آن‌ها را مصادره کرده بود، خریداری کرده است. این آثار بعد به مریم گودرزی می‌رسد.
سپس مریم گودرزی از تناولی می‌خواهد که آثاری را که از این هنرمند خریداری کرده بوده از او دوباره بخرد. تناولی ابتدا این پیشنهاد را نمی‌پذیرد اما بعد قبول می‌کند که آن‌ها را با آثار جدیدی معاوضه کند.
در این معاوضه تناولی شش اثر جدید تحویل می‌دهد و آثار قبلی خود را پس می‌گیرد اما مریم گودرزی ارزش مادی آثار جدیدی که تحویل گرفته را بسیار کمتر از ارزش آثار اولیه می‌داند و درخواست غرامت می‌کند که تناولی آن را نمی‌پذیرد.
بدین ترتیب مریم گودرزی از پرویز تناولی به دادگاه شکایت می‌برد اما شکایت او چند بار در دادگاه رد می‌شود تا این‌که دادگاه تجدیدنظر شکایت او را می‌پذیرد. براساس حکم دادگاه تجدیدنظر تناولی یا باید شش اثر هنری را پس بدهد یا این‌که شش میلیون دلار به مریم گودرزی خسارت بپردازد. پرویز تناولی تا برآورده نکردن رأی دادگاه ممنوع‌الخروج می‌شود.
پرویز تناولی معتقد است که مریم گودرزی قصد ارعاب او را دارد. وکیل او نیز در این مدت برای رفع ممنوع‌الخروجی موکلش تلاش‌هایی کرده اما موفق نشده است.
مریم گودرزی به «آرت‌نیوز» گفته است که پرویز تناولی یا باید این آثار را پس بدهد یا خسارت مالی را بپردازد.
تندیس تناولی، دختر پرویز تناولی معتقد است که پدرش بی‌گناه است و اسناد موجود ادعاهای مریم گودرزی را رد می‌کنند. او همچنین روند دادرسی و حکم صادره را غیرمنصفانه می‌داند و می‌گوید حکم دادگاه بسیاری از معامله‌های هنری ایران را دچار مشکلات حقوقی می‌کند.
پرویز تناولی ۸۱ ساله از شناخته‌شده‌ترین و برجسته‌ترین هنرمندان معاصر ایران در سطح جهانی است و گرچه در دهه‌های اخیر مجسمه‌هایش بیشتر مورد توجه بوده، اما نقاشی‌های او نیز جایگاهی ویژه در نقاشی معاصر ایران دارد.
تعلق خاطر به جهان گذشته، استفاده از عناصر هنر بومی و سنتی ایران، اشیاء و نشانه‌های دوران کهن و سپری شده و ارایه آن‌ها در ترکیبی مدرن مبتنی بر زیبایی‌شناسی جدید از مهم‌ترین مشخصه‌های کارهای تناولی است.
او به دلیل مجسمه‌هایی چون «شاعر»، «هیچ»، «قفل و قفس»، «دیوار» و «دست‌ها» شناخته شده و در این میان «هیچ»هایش شهرت بیشتری دارد. آثار او در حراجی‌های مهم دنیا از جمله حراج کریستی جایگاه ویژه‌ای داشته‌اند و از نظر قیمت هم رکوردهای بی‌سابقه‌ای را بر جا گذاشته‌اند.
