«هنرمند کار کپی تحویل نمی‌دهد، او هرگز حاضر نیست خلاف اصول حرف بزند. افرادی که کپی می‌کنند بی‌هنران ماهر هستند.»
سید مجتبی حسینی ـ معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ـ در نامه‌ای به هادی مظفری ـ مدیرکل هنرهای تجسمی ـ دستور داد ساز و کاری برای پیشگیری از ارائه آثار کپی و رسیدگی به این موضوع برنامه‌ریزی شود.
غلامرضا نامی ـ هنرمند و کارشناس آثار هنری ـ در واکنش به این دستور معاونت هنری وزارت ارشاد به ایسنا می‌گوید: این موضوعی که آقای حسینی مطرح کرده عالی و حرکت خوبی است. جای شکرش باقی است که این موضوع دیده می‌شود.
او با بیان اینکه معمولا کارهای گران کپی می‌شود، توضیح می‌دهد: موضوع کپی بودن آثار هنری در تمام دنیا مطرح است اما خریدارها بیشتر آگاه هستند و هر اثری را نمی‌خرند مگر اینکه مطمئن باشند اصل است. در غیر این صورت کارشناسشان در جریان قرار می‌گیرد و مشاوره می‌کند. در ایران مشاوره‌ای برای خریداران وجود ندارد و ضررش هم به خریداران می‌رسد.
نامی در ادامه تاکید می‌کند: هنرمند کار کپی تحویل نمی‌دهد، او هرگز حاضر نیست خلاف اصول و واقعیت حرف بزند. افرادی که کپی می‌کنند بی‌هنران ماهر هستند؛ نمی‌توان نام آن‌ها را هنرمند گذاشت. هنرمند واقعی باید مملو از صداقت باشد.
این کارشناس آثار هنری معتقد است: مرکز تجسمی برای برنامه‌ریزی این ساز و کار باید بودجه‌ای در اختیارش قرار بگیرد و دستگاه‌های تشخیص آثار اصل از کپی را خریداری کند و واحدی را به وجود بیاورد که سرتیفیکیت (گواهی‌نامه اصل بودن اثر) به آثار بدهد. این واحد برای تعیین صلاحیت و قیمت می‌تواند تاسیس شود؛ البته مرکز تجسمی باید متقاضی داشته باشد نه اینکه خودش را متولی کند (همه آثار را مورد بررسی قرار بدهد) زیرا این حوزه بسیار وسیع است.
او همچنین در این‌باره بیان می‌کند: مرکز هنرهای تجسمی در حال حاضر کارشناسی ندارد که اصل بودن آثار را تشخیص بدهد و برای اینکار باید کارشناس‌های مخصوصی را داشته باشد. چنین افرادی هم در سطح شهر کم هستند.
نامی می‌گوید: هر اثری که روی اصل بودن آن شک وجود دارد، می‌توانند به این مرکز رجوع کنند تا اصل بودن آن مشخص شود. اگر هم روی اثری که در حراجی ارائه شده شک وجود دارد، مرکز تجسمی می‌تواند وارد کار شود تا اذهان عمومی روشن شود. البته حراج‌ها تقریبا سالم هستند و جوسازی علیه آن‌ها انجام می‌شود.
این نقاش بیان می‌کند: از سویی همه باید دست به دست هم بدهند و به کپی‌کاران هشدار بدهند، کارشان را متوقف کنند و اگر لازم باشد به مراکز قضایی ارجاع داده شوند. افرادی که کپی می‌کنند اکثرا نا آگاه هستند و تعداد کمی هستند که مشکل متوجه شوی کارشان کپی است.
نامی با بیان اینکه متاسفانه گالری‌دارهای ما نیز افراد صد درصد آگاهی در این زمینه نیستند، اظهار می‌کند: آن‌ها یا افرادی علاقه‌مند به هنرند یا خودشان نقاشی می‌کشند و … اما کارشناس نیستند. در تمام تهران نمی‌توانید به تعداد انگشتان دست افرادی را پیدا کنید که کارشناسی که بتواند تشخیص نشبی بدهد. گالری‌ها نا آگاه هستند و اصول گالری‌داری را هم نمی‌دانند. باید میزان آگاهی گالری‌داران نیز افزایش پیدا کند.
او اضافه می‌کند: زمانی که من در مرکز هنرهای تجسمی وزارت ارشاد بودم می‌خواستیم جلسه‌هایی را برگزار کنیم و نحوه گالری‌داری را تعلیم بدهیم اما متاسفانه عمر کاری ما به این موضوع قد نداد. باید مجوز دادن را در زمینه گالری‌داری اصلاح کنیم؛ اکثر گالری‌دارهای ایران دیوار اجاره می‌دهند اما گالری‌دارهای جهان اینگونه نیستند.
