مصطفی محدثی‌خراسانی از آسیب‌هایی که در کمین ارتباط شاعران با رسانه‌ها است و از نقش شاعران روزنامه‌نگار در رعایت و ارتقای زبان در رسانه‌ها می‌گوید.
این شاعر در گفت‌وگو با ایسنا، درباره آفت‌های ناشی از رسانه‌دار بودن یک طیف خاص از شاعران و در مقابل آن رسانه نداشتن شاعرانی دیگر که باعث کمرنگ شدن آن‌ها می‌شود، اظهار کرد: این یک واقعیت است که چون رسانه‌های ما حقوق مادی و معنوی شاعران را رعایت نمی‌کنند، نقشی که شاعران می‌توانند در رسانه‌ها ایفا کنند، نقش اصیل و شایسته‌سالاری نیست؛ این موجب می‌شود کسانی به رسانه‌ها راه پیدا کنند که می‌خواهند مطرح شوند، پس به هر قیمتی به حضور در رسانه‌ها تن می‌دهند. این هم همیشه لزوما از روی شهرت‌طلبی نیست و علت دیگر آن از روی اغراض سیاسی و جناحی است که سبب می‌شود فرد به هر قیمتی به حضور در رسانه‌ها تن دهد.
او افزود: از طرفی کسانی که مناعت طبع و شانی برای خودشان قائل هستند، با برخوردها و مناسبات سبک و بدون شان برخی رسانه‌ها حاضر به همکاری با آن‌ها نمی‌شوند و این هم خود آسیب دیگری است. البته این مسئله به این معنا نیست که تمام کسانی که با رسانه‌ها همکاری دارند، حاضرند به هر قیمتی به حضور در رسانه‌ها تن دهند. این‌ها آسیب‌هایی در کمین ارتباط شاعران با رسانه‌ها است و باعث شده در صداوسیما با وجود ظرفیت‌های بالایی که شعر و ادبیات ما در کشور دارد، یک برنامه در شان شعر و ادبیات نداشته باشیم و فقط همین کارهای غیرکارشناسی، دم‌دستی و معمول انجام شود. به شدت جای یک برنامه محبوب و مورد پسند خواص و در عین حال مورد استفاده برای عوام در صداوسیما خالی است. رسانه‌های دیگر هم از این آسیب دور نیستند که متاسفانه این باعث شده در فضای رسانه‌ای کشور چه در رسانه‌های مکتوب و چه در رسانه‌های تصویری آن‌قدری که شعر ظرفیت و شان دارد، در رسانه‌های ما تجلی و انعکاس نداشته باشد.
محدثی‌خراسانی که فعالیت شاعران را در عرصه روزنامه‌نگاری و رسانه، نقطه‌ای محکم برای بنیان رسانه‌ای می‌داند، بیان کرد: بنیان‌گذاران روزنامه‌ها در کشور ما شاعرانی مثل دهخدا، فرخی‌یزدی، میرزاده عشقی و… بوده‌اند. تجربه به من ثابت کرده است که نقش شاعرانی که در حوزه رسانه فعالیت می‌کنند، نقش اصلاح‌گر و سازنده‌ای هم برای صیانت از شان زبان فارسی در حوزه رسانه و هم برای پیشگیری از تنزل سطح زبان در رسانه‌ها بوده است. چون اگر این مراقبت نباشد، در رسانه‌ها عواملی هست که به شدت می‌تواند زبان را پایین بکشد. به همین دلیل حضور شاعران فعال در رسانه خیلی موثر بوده است که اغلب آن‌ها هم در هر دو حوزه موفق بوده‌اند.
این شاعر که سابقه فعالیت به عنوان سردبیر مجله «شعر» را در زمان انتشارش داشته است با بیان این‌که فعالیت بخش‌های ادبی رسانه‌ها و مطبوعات با آن نقطه مطلوبی که ادبیات و شعر ما ظرفیتش را دارد، فاصله زیادی دارد، گفت: کارهایی در رسانه‌های مختلف انجام و زحماتی هم کشیده می‌شود اما هنوز به آن‌چه ادبیات و شعر ما ظرفیتش را دارد نرسیده است. در حال حاضر یک نشریه اختصاصی برای شعر وجود ندارد. یک زمان کارهایی انجام شد. من خودم ۱۰ سال سردبیر مجله «شعر» بودم اما همین وقوف نداشتن متولیان فرهنگی ما بر اهمیت شعر و نگاه سطحی و زودگذر آن‌ها به شعر و فرهنگ موجب شده تا همان مجله «شعر» هم که بود با لطایف‌الحیل آن را از ریشه زدند و تعطیل کردند. در صورتی که تصورم این است که شعر الان ظرفیت این را دارد تا ده‌ها مجله برایش منتشر شود و از سطوح مختلف جامعه مخاطبانی داشته باشد.
