خطر در کمین نقش‌جهان است

میدان نقش‌جهان نیازی به معرفی ندارد، زیرا اکثر قریب به‌اتفاق مردم ایران نام این میدان زیبای جهانی را بارها و بارها شنیده و یا از نزدیک دیده‌اند و از پتانسیل بالای نقش‌جهان در جذب گردشگر و درآمدزایی خبر دارند؛ بنابراین بهتر است بی ذکر مقدمه به اصل مطلب بپردازیم.

در همسایگی ایران کشورهایی مانند ترکیه، امارات متحده عربی، حتی جمهوری‌های کوچک آذربایجان، ازبکستان، تاجیکستان و … به‌سرعت و با جدیت در بحث جذب توریست وارد عمل شده‌اند و با ایجاد زیرساخت‌های مناسب برای رفاه و امنیت و آرامش تا حدی به هدف خود نیز رسیده‌اند. در کشور ما تنها شعار رونق گردشگری شنیده می‌شود و در عمل عکس آن را شاهدیم.

شهر اصفهان می‌کوشد یکی از قطب‌های گردشگری ایران و جهان باشد، اما آیا قرار است با دادن مجوزهایی که تنها نتیجه‌اش تخریب بافت، خیابان‌کشی‌های متعدد (برای نمونه گذرآقانجفی)، نقض حریم آثار تاریخی (برای نمونه اعطای مجوز به ساخت هتل پنج طبقه در چهارباغ)، ساخت مجتمع‌های تجاری ناهمخوان با بافت تاریخی (مانند مجتمع تجاری حکیم و ارگ جهان‌نما)، ایجاد زیرگذر درجایی مانند بافت تاریخی سبزه‌میدان و به‌تبع آن ورود موتورسیکلت، خودرو، ازدحام و نابسامانی، گردشگر جذب کنیم؟ با مرمت‌های پر از اشکال که نتیجه‌اش را در دورنگ شدن گنبد مسجد شیخ لطف‌الله شاهدیم؟ با تخریب خانه‌های منحصربه‌فرد تاریخی و به‌جای آن ساخت خانه‌هایی بدون هیچ‌گونه تناسب با بافت پرارزش تاریخی و تولید زشتی به‌جای زیبایی؟