آناهیتا درگاهی:مدت‌هاست در سینمای ایران قصه ها زن محور نیستند/به سیمرغ فکر نمی کنم، فعلا دارم تجربه می‌کنم

خیلی سعی کردم نقش را ساده و خونسرد و بدون زیاده‌روی و مینیمال بازی کنم.موقعیتی که این کاراکتر در آن قرار داشت هیچ چیزی در ظاهر و رفتارش نمی‌بینید، بلکه خیلی اعتماد به نفس داشت و گمراه‌کننده بود.این گمراه کردن را خیلی دوست داشتم. اینکه نمی‌توانستید حدسش بزنید ‌و هر لحظه از او منتظر یک اتفاق هستید و اینکه کشفش می‌کردید برایم جالب بود.

فکر می کردم کار کردن با مهدویان خیلی سخت باشد اما بسیار ارتباط خوبی از نظر روحی با بازیگرش برقرار می‌کرد. خیلی آرام توضیح می‌داد و اگر جایی می‌دید داری اشتباه می کنی خیلی دوستانه گپ می‌زد و خیلی رئال از بازیگر بازی می‌گرفت. اصلا دوست نداشت بازی‌ها اگزجره باشد و حتی دوست داشت تا یک جاهایی تو را نبینند.

اصلا به سیمرغ فکر نمی کنم و فعلا دارم تجربه می‌کنم. تا ببینم چه اتفاقی می‌افتد. اما خوشحالم که در جشنواره فجر حضور دارم.

بعد از «می‌خواهم زنده بمانم» کرونا گرفتم و حالم خوب نبود. فیلم و سریال نمی توانستم بازی کنم.  اما سخت‌گیری‌ام در انتخاب‌ها بیشتر شده.

در سینمای ایران خیلی کم فیلم زن محور می بینیم. اینکه حضور یک زن باعث اتفاق بشود و اتفاق ها حول محور یک زن بیفتد. مدت‌هاست قصه ها زن محور نیست. در سال‌های اخیر فقط یک فیلم زنانه دیدم که «بنفشه آفریقایی» بود و بعد از آن فیلمی با روایت زنانه ندیدم و قهرمان قصه ها مردان هستند.